Tuesday, January 7, 2014

အကၡရာစူးလို႔ရူးတဲ႔သူ

အကၡရာစူးလို႔ရူးတဲ႔သူ

စာရြက္ရဲ႔ပထမဆံုးစာမ်က္နွာမွာ ေစားေနာင္ကို ဘယ္မွ်ခ်စ္ေၾကာင္းနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အိပ္ယာထက္က ခ်စ္တ င္းေနွားမွဳ႔ေတြကိုပါ အေသးစိတ္ခ်ယ္မွုန္းထားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ကိုစိုင္းသီဟ ကို ၇ဲ႔တစ္ဦတည္းေသာ ညီၿဖစ္တယ္။ အခုဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္အစ္ကို စိုင္းသီဟကို ဆံုးပါးသြားတာ ငါးနွစ္၀န္း က်င္ရွိၿပီၿဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္အရာအားလံုးကို ၿပန္ၿမင္ေယာင္မိေနတယ္။ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ငါးနွစ္ဇြန္လရဲ႕ မိုးေရစက္ထဲဲမွာ အသက္ေပးသြားရတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္အစ္ကိုမ်က္နာကိုခုခ်ိ
န္ထိ မ်က္စိထဲက မထြက္ဘူး။

ဘယ္လိုအၿငိဳးေတြေၾကာင္႔မ်ားကြ်န္ေတာ္ ၇ဲ႔အစ္ကိုကိုခုလိုရက္ရက္စက္စက္ၿပစ္ၿပီး ထားသြားရတယ္ဆုိ တာကို သိခ်င္ခဲ႔သလို႔ ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကို အသက္ေပးရသလို ကိုေစားေနာင္ခင္ဗ်ားၾကီးလည္း တူညီ တဲ႔ တန္ဘိုးကို ေပးဆပ္ရမယ္။ကြ်န္ေတာ္အစ္ကို နာက်င္စြာငိုေၾကြးေနခဲ႔ရလို ခင္ဗ်ားၾကီးလည္း ၿပန္ လည္ငိုေၾကြးရမယ္။ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ္ စို္င္းသီဟညီ ထားတဲ႔ အၿငိဳးတရားဘဲ။

ကြ်န္ေတာ္အစ္ကုိဆံုးပါးသြားၿပီေနာက္ပိုင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တူတူအိပ္ခဲ႔တဲ႔ အိပ္ခန္းကို ေတာင္ကြ်န္ေတာ္ အၿပီပိတ္ထား ခဲ႔တာၾကာခဲ႔ၿပီၿဖစ္သည္။ကြ်န္ေတာ္အစ္ကုိ ကိုစိုင္သီဟကိုနဲ႔ကိုေစာ ေနာင္တုိ႔ ရဲ႕အေၾကာင္းကို အစ္ကိုဒိုင္ယာရီမွာ ၿပည္႔ၿပည္႔စံုစံုေရးထားလို႔ ကြ်န္ေတာ္အားလံုးသိခြင္ရခဲ႔ တယ္။ကြ်န္ေတာ္အစ္ကိုကို ခ်စ္တဲ႔ အရိပ္ေယာက္ေတြၿပ နာက်င္ခံစာေစတဲ႔စကားအသံုုးနုံုးေတြနဲ႔ ေၾကြ ေလာက္ေအာင္ေၿပားၿပီ အခ်စ္ ဘ၀ အေသြးအသားေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ အရာအားလံုးကုိ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ ထြက္ေအာင္ ၿပဳလုပ္ခဲ႔တဲ႔ ထိုေယာက်ား နဲ႔က်ားနဲ႔ဆင္ ေတြ႔ၾကၿပီေပါ့ဗ်ာ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္မွာမိဘေတြမရွိေတာ႔တဲ႔အတြက္ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ေတာ္ ေတာ္ခ်စ္ၿပီးသံေယားဇဥ္လညး္ေတာ္ေတာ္ၾကီးၾကတယ္။တစ္ေယာက္အေၾကာင္းလည္းတစ္ေယာက္ အကုန္ေၿပားၿပထားခဲ႔ၾကသလို နွစ္ေယာက္စလံုးကလညး္ ဟိုမိုေတြၿဖစ္ၾကတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာ ေတြကို ၿပန္ၿပီ အၿငိဳးပြား လက္စားေခ်ခ်င္စိတ္ေတြ ၿဖစ္ေပၚလာရၿခင္းအေၾကာင္းကေတာ႔ ေနလည္က ေစ်းတစ္ခုမွာ ကြ်န္ေတာ္အစ္ကို ခ်စ္လွစြာ ရက္ရက္စက္စက္လမ္းခြဲၿပီ သူ႔ပေရာဂနဲ႔ ေသသြားေအာင္ လုပ္ခဲ႔တဲ႔ ထုိေယာက်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ဆံုလိုက္ရလို႔ပါဘဲ

ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကိုေသဆံုးသြားၿပီေနာက္ပိုင္ စီပြားေရးကိုဘဲ အာယံုစုိက္လုပ္ခဲ႔တဲ႔အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ ကုိယ္ၿမိဳ႔မွာ ကုိယ္ေနေလ႔မရွိဘူး။ တစ္ကယ္လို႔ ကုိေစားေနာင္ကုိ ကိုယ္ၿမိဳ႔မွာ ေတြတယ္ဆိုရင္လည္း အစ္ကိုကို ခ်စ္တဲ႔မ်က္နာနဲ႔ အစ္ကိုခ်စ္ခဲ႔ဘူးတဲ႔ ခ်စ္သူဆိုတာကို ေတြးၿပီကြ်န္ေတာ္ ခုလိုလက္စားေခ် ခ်င္စိတ္ေတြ ၿဖစ္မိမွာမဟုတ္ဘူး။ ခုေတာ႔ ေနရာေဒသကလည္းအစိမ္း မွာေ၀ဒနာအသစ္ေတြနဲ႔ အၿငိဳး တရားေတြကို ၿမတ္ၿမတ္နုိးနုိး ရွင္သန္ေစလိုက္ေတာ႔မယ္ ကိုေစားေနာင္ေရလိုေတးမွတ္ထားလိုက္ တယ္။

အဲလိုေတြးၿပီးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ တပည္႔ေလးတစ္ေယာက္ကို မ်က္ရိပ္ၿပလုိက္ၿပီး အဲတစ္ေယာက္ ေနာက္ကုိ လိုက္ဘို႔ အမိန္ေပးလိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တပည္႔ေလးက ဟုတ္ကဲ႔ဆိုတဲ႔ အမူအရာကို ၿပၿပီ ကြ်န္ေတာ္ကုိနုတ္ဆက္ၿပီ သကာလ ကိုေစားေနာင္ေနာက္ကိုလုိက္သြားေတာ႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာပစၥည္းမွ ထပ္မ၀ယ္ေတာ႔ဘဲ ေစ်းကေန ကြ်န္ေတာ္ အိမ္ကိုၿပန္ခဲ႔လိုက္သည္။

ကြ်န္ေတာ္အစ္ကို ေသဆံုးခဲ႔ေသာၿမိဳ႔နွင္႔ အိမ္ကိုေတာ႔ အမ်ိဳးေတြကိုထားၿပီ ဒီတစ္ၿခားၿမိဳ႔တြင္ ေနထုိင္မွ အရင္က အၿငိဳးေတြ အတြက္ လက္စာေခ်ခြင္႔ရၿပီေပါ႔။ အိမ္ကိုၿပန္ေရာက္ေတာ႔ ေရခ်ိဳးမခ်ိဳးမီွ အရက္နည္းနည္းေသာက္ ၿပီးအစီစဥ္ဆြဲေနမိတယ္။ ဘယ္လိုအကြက္ေစ႔ေစ႔ လုပ္ရမလည္းဆုိတာကိုေပါ့။
ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ တပည္႔ေလးဆုိင္ကယ္နဲ႔ ၿပန္ေရာက္လာတယ္။ ဆရာကြ်န္ ေတာ္အားလံုးသိခဲ႔ၿပီတဲ႔ အင္း ေၿပားပါဦဆုိေတာ႔ ဆရာသူကုိေတာ႔ ဒီၿမိဳ႔ေလးမွာ ဆ၇ာေစားလို႔ဘဲသိၾက တယ္တဲ႔ ဆရာသေဘားေကာင္းၿပီး ေစတနာထားတတ္တဲ႔ ကုတင္ ၁၀၀ က လက္ေထာက္ဆရာ၀န္ တဲ႔ ဆရာ လိုၿပန္ေၿဖတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တစ္ခ်က္စဥ္းစားမိတယ္။မ်က္နာ အၿပံဳးေတြ အားလံုးက ကိုေစား ေနာင္ေသခ်ာပါတယ္။ ေနာက္ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အၿမဲယူလာတဲ႔ ဒိုင္ယာရီကိုၿပန္ယူၾကည္႔ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကို ရဲ႔စာအုပ္မွာ သူခ်စ္သူ၇ဲ႕ အလုပ္အကိုင္ကို ေရးမထားဘူး။ ဒါေပမဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ေသခ်ာသိေန တယ္ ဒါကြ်န္ေတာ္ အစ္ကိုရဲ႕ခ်စ္သူ ကုိေစားေနာင္ပါဘဲ။

အိုေက အာဆို ဆရာကို ဒီနာကမဟုတ္တဲ႔ ရြာဘက္က ပန္းနာသည္တစ္ေယာက္ ဒါမွမဟုတ္ရင္ နာတာ ရွည္ေရားဂါသည္တစ္ေယာက္ရွာေပး ၿပီေတာ႔ အဲ႔အတြက္တစ္သိန္းလည္းေပးမယ္ ေနရာလည္း ေပးမယ္ေဆးလည္းကုေပးမယ္ လိုေၿပားခဲ႔။ အဲမွာမင္းအတြက္မုန္႔ဘိုးနဲ႔ အၿခားလုိတာေတြ သံုးဘို႔ဆုိၿပီ ငါေထာင္တန္တစ္အုပ္ထုပ္ေပးလုိက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔တစ္ခုေတာ႔ ရွိတယ္ဒီကိစၥကို ဘယ္သူ ကုိမွ ေပါက္ၾကာေအာင္ မင္းတာ၀န္ယူရမယ္။

တစ္ခုခုတိမ္းေစာင္းသြားရင္ မင္းေကား မင္းနဲ႔ပတ္သက္ တဲ႔သူေတြေကား အားလံုးအသက္သာဘူးဆိုတာ ၿမဲၿမဲမွတ္ထားလိုေၿပားၿပီ ကြ်န္ေတာ္ ေရခ်ိဳးခန္ကို ၀င္ခဲ႔လုိက္တယ္။
ေနာက္သံုးရက္ေၿမာက္ေန႔မွာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တပည္႔က အသားေဖြးေဖြးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔မ်က္နာေပါက္ ခပ္ဆင္ဆင္ အမ်ိဳးသမီၾကီးတစ္ဦကိုေခၚလာတယ္။ သူကေဒၚနန္းလို႔ေခၚတယ္ဆရာ ေရားဂါကေတာ႔ ပန္းနာဘဲ မ်ိဳးရိုးလည္းသန္႔ၿပီသန္႔သန္႔ၿပန္ၿပန္႔လည္းေနတတ္တယ္ဆရာ ၿပီေတာ႔ အားလံုးစိတ္ခ်ရတဲ႔ သူပါ လိုေၿပားလာတယ္။

အိုေက အာဆိုမင္းသြားလို႔ရၿပီလိုေၿပားၿပီ ထိုအမ်ိဳးသမီၾကီကို ကြ်န္ေတာ္ ေသ
ၿခာစုိက္ၾကည္တယ္။ အန္တီက ေဒၚနန္းေနာ္ အသက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ရွိမရွိလိုေမးေတာ႔ အိမ္ေထာင္ရွိပါ တယ္ ဒါေပမဲ႔ ဆံုးသြားတာ ငါနွစ္ေလာက္၇ွိၿပီတဲ႔ သူအသက္က ၅၅ နွစ္လူမ်ိဳးကေတာ႔ရွမ္းစစ္ စစ္ပါလိုၿပန္ေၿဖ တယ္။ အင္း အန္တီကိုအားလံုးေၿပားခဲ႔မွာေပါ့ ကြ်န္ေတာ္တပည္႔ေလးကလုိဆုိေတာ႔ ဟုတ္ကဲ႔ဆရာ ေလးတဲ႔ အားလံုးေၿပားၿပီးသားပါတဲ႔။ အုိေက အာဆို ေနစရာအခန္းလိုက္ၿပေပးမယ္ ဒီေန႔ေတာ႔ နာပါ မနက္ၿဖန္ကစၿပီ ေဆးခန္းသြားၿပေပးမယ္ဆုိေတာ႔ အမ်ိဳးသမီးၾကီးက ေက်းဇူးအမ်ားၾကီတင္ပါတယ္ ဆရာေလးရယ္တဲ႔ ကြ်န္မေဆးခန္းမသြားနုိ္င္တာ ေၿခာက္လေလာက္ရွိၿပီဆိုၿပီး မ်က္ရည္ေတြ ၀ိုင္လာပါ တယ္။

အေကာင္းဘက္က စဥ္းစာၾကည္႔ရင္လည္း ေရားဂါသည္ ေယာက္က်ားမရွိ သားသမီးမရွိ ေဆးခန္းၿပ ဘို႔မတတ္နုိင္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ကို ကူညီခြင္ရသလို အဆိုးဘက္က ၾကည္မယ္ဆိုရင္လညး္ ကြ်န္ေတာ္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ၿပည္႔ေစဘို႔ေလွကားတစ္ထစ္ေပါ့။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ ထို အမ်ိဳးသမီၾကီးအတြက္ လိုအပ္တဲ႔ အၿပင္အဆင္ ေတြအားလံုးကုိ ေစ်းမွာေသခ်ာ၀ယ္ေပးလိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ အေဒၚတစ္ ေယာက္အေနၿဖင္႔တင္႔သင္႔ေသာ အေဆာင္အေရာင္နွင္႔ အနည္းငယ္ေသာ အဆင္႔အတန္းရွိမွ အဆင္ ေၿပေၿပ သရုပ္မွန္ေပလိမ္႔မည္။

ေဒၚနန္းသည္လည္း အရင္ထဲက အသားေဖြးေဖြးနွင္႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေနတတ္ေသာေၾကာင္႔ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ေတာ္၀င္မ်ိဳးနြယ္ပံုစံု ေနထိုင္ေၿပားဆုိတတ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ ကိုလည္း တူသားတစ္ေယာက္ကဲ႔သို႔ဆက္ဆံနုိင္ခဲ႔ေလသည္။
ခုအစီအစဥ္နွစ္ကိုဒီေန႔စမည္ၿဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳတင္ေၿပားဆိုထားေသာေၾကာင္႔ေဒၚနန္သည္ပင္ ၿပင္ဆင္ၿပီ ကားေပၚတြင္ေစာင္႔ေနၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ရင္ေတြခုန္ေနတဲ႔ အၿပင္ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ရြင္ေနမီသည္

ကြ်န္ေတာ္ လက္စာေခ်မွဳ႔ မုခ်ေအာင္ၿမင္ရမည္။ ေနာက္ ကားေပၚက ေဒၚနန္းကို ဒီေန႔သားေဆးခန္းလို က္ၿပမယ္လိုေၿပားထားလို႔ အန္တီေစာင္႔ေနတာဟု ေဒၚနန္က ကြ်န္ေတာ္ကုိလွမ္းနုတ္ဆက္သည္။ ဟုတ္ ကဲအန္တီ သြားၾကတာေပါ့ ဟုဆိုၿပီ ဆ၇ာေစားဟု နာမည္ေက်ာ္ေသာ ထိုေယာက်ားေဆးခန္းသို႔ သြားခဲ႔ေတာ႔သည္။ေဆးခန္းဟုဆိုေသာ္လည္း မ်က္နာစာတြင္ ၾကက္ေၿခနီဆုိင္းပုဒ္ေလးတစ္ခု သာ ခ်တ္ထားၿပီ အမည္ကိုတပ္မထားေပ။ ဘာအတြက္ေၾကာင္႔ထိုသ္ုိ႔ၿပဳလုပ္ရသနည္း။

ထံုစံအတုိင္း ေဆးခန္းမွန္လွ်င္ ဆရာ၀န္တုိင္း အမည္နာမေရးထိုးထားေသာ ဆိုင္းပုဒ္ကိုဂုဏ္ယူစြာခ်ိတ္ဆြဲထား တတ္သည္မွာ ဓမၼတာပင္ၿဖစ္သည္။
အေၾကာင္းတစ္ခုုခုေၾကာင္႔ဟုသာေၿဖေတြးၿပီးေနလုိက္သည္။ ေဆးခန္းမွာလူအနည္းငယ္ရွဳတ္ေနေလ သည္။ နာမည္ၾကီးဂရုနာရွင္ေဆးခန္းၾကီးဆိုေတာ႔လညး္လူမ်ားေပမည္ဟု ခတ္ရြဲရြဲစဥ္းစာလိုက္မိေသ သည္။ ေနာက္ လူနာေစာင္႔ရန္ေပးထားေသာ ထိုင္ခံုမွ ခဏထုိင္ေစာင္႔ေနေတာ႔ ထိုေယာက်ား၏ မၾကာ ၀ံေသာ ေစတနာမ်ားကိုၾကာေနရေပၿပီ။ မည္မွ်ေစတနာထားေသာ မည္မွ်သေဘားေကာင္းးေသာ မည္ မွ်ၾကင္နာတတ္ေသာ ေသာမ်ားစြာကိုေပါ။

ဟဟ ရီလိုက္ခ်င္တယ္ကြာ အဲလိုလူမ်ိဳးက အဲေလာက္ေစတ တနာထားတတ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္အစ္ကိုခုလို႔ အေသဆိုးနဲ႔ အသက္ဆံုးရွံဳးရမွာမဟုတ္ဘူး။ ခဏေလာက္ ေစာင္႔ၿပီေသာ ၀င္လိုရပါၿပီဆုိတဲ႔ အသံခ်ိဳခိ်ဳေလးတစ္ခုေၾကာင္႔ အန္တီနန္း ၀င္သြားေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အန္တီနန္းေနာက္မွ ေနၿပီးဆက္တုိက္၀င္သြားသည္ စကားတစ္စံုတစ္ရာမွာယြင္မွာ စိုးရိမ္မိေသာေၾကာင္႔ပင္ၿဖစ္သည္
ထိုဆရာ၀န္က BP တုိင္းၿပီ သူလုပ္စရာရွိတာေတြ ထံုစံအတုိင္းလုပ္ေနေပၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကြ်န္ ေတာ္အစ္ကို ကိုစိုင္းသီဟ ၿပခဲ႔ဘူးေသာပံုနွင္႔တူမတူကို ေသခ်ာတိုက္ဆိုင္စစ္ေဆးၾကည္႔ေနလိုက္ တယ္။ အစ္ကုိေၿပားထားဆုိထားေသာ အရာေတြ နွင္႔အားလံုးထပ္တူနည္းပါက်ေနတာကို ေတြလိုက္ရ တဲ႔အခါမွ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ တတိယ အစီစဥ္ကုိ စလုိက္ေတာ႔သည္။

ထိုဆရာေစားဆိုသူက အန္တီနန္းကို ေဆးေတြေပးေနၿပီတဲ႔အခ်ိန္မွာ အန္တီနာတာရွည္ဆုိေတာ႔ ေပ်ာက္ေတာ႔ေပ်ာက္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ႔ မိုးေအးဒါမွမဟုတ္ရာသိဥတုခ်မ္းတဲ႔ အခါမွာ နညး္နညး္ ခံစာရလိမ္႔မယ္လိုမွာေနၿပီ က်မၼာေရး အဆင္ မေၿပလွ်င္ အခ်ိန္မေရြးလာေခၚနုိင္တယ္ဆုိၿပီးေၿပားေနတယ္။
ေဆးကလည္း တစ္ပတ္စာ ေပးခဲ႔တယ္။မည္သို႔ပင္ဆုိေစကာမွာ တစ္ပတ္လွ်င္တစ္ၾကိမ္ လာရန္ခ်ိန္ဆို ထားခဲ႔တဲ႔ အတြက္ နွစ္လ၀န္က်င္ေလာက္ဆိုရင္ ေသခ်ာေပါက္ကြ်န္ေတာ္ စစ္ဆင္ေရးေအာင္ၿမင္ေပ လိမ္႔မည္ၿဖစ္သည္။

အိမ္ကိုၿပန္ေရာက္ေတာ႔ ေဒၚနန္းကိုနာခိုင္းၿပီး ထိုဆရာ၀န္ကို ၿပန္ၿမင္ေယာင္ ေနတ ယ္။ ကိုစိုင္းေၿပားထားခဲ႔တာက သူထက္အသကနွစ္နွစ္ေလာက္ၾကီးတယ္ဆုိေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ထက္ဆို သံုးနွစ္ေပါ့ ကိုစိုင္သီဟ ကကြ်န္ေတာ္ထက္တစ္နွစ္ၾကီးတယ္။တစ္ပတ္တစ္ခါ ေဆးခန္းသြားတုိင္းက်န္ ေတာ္ ရဲ႔တတိယ အစိစဥ္ၿဖစ္တဲ႔ ထိုဆ၇ာ၀န္ကို မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည္႔တဲ႔ အလုပ္ကိုလုပ္မိတယ္။ ၿပီေတာ႔ သူရဲ႔မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ တုိင္ဆုိုင္ေအာင္ၾကည္႔ၿပီ ညိဳယူခဲ႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ မ်က္၀န္းေတြကို ထို ဆရာေလးက ဘယ္ေတာ႔မွ မေရွာင္ဘဲနဲ႔ အၿမဲ အၿပံဳးၿဖင္႔တုန္႔ၿပန္တတ္တယ္ဗ်။

ဒီလိုနဲ႔ အန္တီနန္းေဆးခန္းၿပတာကို အေၾကာင္းၿပဳၿပီ ထုိဆရာေလးထံ ခ်ဥ္းကပ္မွု႔ေတြကို မသိမသာ တစ္မ်ိဳး သိိသိသာသာတစ္မ်ိဳးကြ်န္ေတာ္ၿပဳလုပ္ခဲ႔တယ္။သူရဲ႔ ေဆးရံုက ညဂ်ဳတီေတြကို အလည္သြား တယ္။ ဂ်ဴတီအားၿပီ ေဆးခန္းမဖြင္႔တဲ႔ အခ်ိန္ေတြဆုိရင္လည္းသူနဲ႔ အနီဆံုးေနရာေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ေရာက္ေအာင္သြားေနတယ္။ သူမ်က္လံုတစ္ခ်က္ အေ၀ွ႔မွာ ကြ်န္ေတာ္ရွိေနနုိင္ေအာင္ အလုပ္ပ်က္ခံၿပီ ၾကိဳးစားတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လည္းဆုိေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ဒီပြဲမွာအနုိင္လိုခ်င္လို႔ပါဘဲ။

ဒီရက္ပုိင္းအတြင္းမွာစိတ္လုပ္ရွာမွဳ႔ေတြ အရမ္းမ်ားတဲ႔ အတြက္အရက္ကုိ အရင္ကထက္ပိုေသာက္ၿဖစ္ ေနတယ္။ အန္တီနန္းကေတာ႔ ဆ၇ာေလးနဲ႔တည္႕သည္ေၿပားရမလားမသိဘူ ေရားဂါေတာ္ေတာ္သက္ သာေနတယ္။ရာသိဥတုက အနည္းငယ္ေအးေနၿပီ မုိးရိ္ပ္ေတြ ကိုေတြ႔ေနရတယ္။ အားက်ြတ္က်ြတ္လို ေအာ္ၿပီေတာ႔ကြ်န္ေတာ္ ဘုိက္ကို နိပ္လုိက္တဲ႔ အခါမွာ ေဘးနာမွာအၿမည္းထုိင္စားေနတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ တ ပည္႔နဲ႔ အန္တီနန္း သာကုိစုိင္ဘာၿဖစ္တာလည္းလိုေမးလာတယ္။

ဟုတ္အန္တီ သားဘိုက္ေအာင္႔ ေနသလိုဘဲ ေခ်ြးေတြလည္းၿပန္ေနတယ္ ဆုိေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တပည္႔ေလးက အာေၾကာင္႔ဆရာကိုေၿပာ သာဘဲတဲ႔ ဒီရက္ပိုင္းေတြ ေသာက္တာမ်ားေနတာကို ၿပီေတာ႔ အစာအိပ္ေရားဂါရွိတာလည္း ကုိယ္ဘာ ကိုမသိတာလည္းမဟုတ္ဘူးလို႔ မၿပစ္တင္သံနဲေၿပားလာေတာ႔ မင္းကလည္းကြာ ခဏေန သက္သာ သြားလိမ္႔မယ္ ခဏေလာက္ေအာင္႔တာေနမွာပါကြာလို ၿပန္ေၿပားမိတယ္။
ၿပီးေတာ႔ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ခန္းကိုတက္ၿပီခဏလဲေနတယ္။

နာရီ၀က္ေလာက္အထိ ဘိုက္က ဆက္တိုက္ ေအာင္ေနတယ္ဗ်ာ။ ခဏေလာက္ေနေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္အခန္းတံခါးကို လာေခါက္လိုထဖြင္႔ေပးေတာ႔ အခန္းေရွ႔မွာ ဆရာေလးကိုေစားေနာင္နဲ႔ အန္တီနန္းတို႔ေရာက္ေနတယ္။ အန္တီဆရာကို ေခၚလိုက္ တာလာဆိုေတာ႔ အင္း တဲ႔ ဒီထက္မိုးခ်ဳပ္ေနရင္ ရာသီဥတုနဲ႔သြားေရးလာေရးခက္မွာဆိုးလို႔ အန္တီ ေခၚခိုင္းလိုက္တာလို႔ေၿပားလာတယ္။ အင္းပါအာဆိုလည္း လိုေၿပားၿပီ ဆ၇ာေလးကုိေနရာေပးတယ္။ ဒီေန႔မွ ကြ်န္ေတာ္အခန္းက သန္႔ရွင္းေရး၀င္ထားလို႔သပ္ရပ္ေနလို႔ေတာေသတယ္။

အရင္ဆိုအခန္းက ပြစိခတ္ေနတာ။ ဆရာေလးက ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူလုပ္စရာရွိတာေတြလုပ္ ၿပီေဆးထိုးရမယ္ထင္ တယ္လို႔အန္တီနန္းကိုလွည္႔ေၿပားေတာ႔ အန္တီနန္းက မရွိေတာ႔ဘူ ဆရာအတြက္ စာစရာတစ္ခုခုသြား လုပ္ေနပုံေပၚတယ္။
ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲမွာေရားဂါကိုသတိမရဘူ ေဆးထုိးၿပီေတာ႔ ဆ၇ာကိုေစားေနာင္ ပစၥည္းေတြစစ္ေန တုန္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ ဆရာကိုကုတင္ေပၚဆြဲတင္လိုက္ပီ သူုနုတ္ခမ္းေတြကိုနမ္းပစ္လုိက္တယ္။ ၿမတ္နိုး လြန္းလို႔ေတာ႔မဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုကိစၥေတြၿဖစ္မွ သူနဲ႔ပိုနီစပ္ၿပီ သူကုိလက္စားေခ်လို႔ရမွာမိုလို႔ပါ။

ဆရာက မရံုးတဲ႔ အၿပင္ အလုိက္သင္႔ေလးေနေပးတယ္။ ခဏေလာက္ေနေတာ႔ အန္တီနန္းၿပန္လာလိမ္႔မယ္ညီ ကုိယ္ကိုလြတ္အံုးလို႔ေၿပားလာတယ္
ကြ်န္ေတာ္နည္းနည္းေတာ႔ အံၾသသြားတယ္ အနည္းငယ္ ၿငင္းဆန္မယ္ထင္ေနတာ။အခန္းအၿပင္ မွာမိုးေတြသဲသဲမဲမဲရြာေနၿပီ။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ဒိေန႔မွ ကားကလည္း၀ပ္ေရွာ႔ပို႔ထားမိတယ္။ ခုဏဆိုင္ကယ္ နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တပည္႔သြားေခၚခဲ႔ေပမဲ႔ အၿပန္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ၿပန္ပုိ႔ရင္ မုိးေတြ မိကုန္မွာကိုစိ္တ္ပူ ေနမိတယ္။

အန္တီနန္းက ေကာ္ဖိခြက္နဲ႔ၿပန္၀င္လာတာနဲတစ္ၿပိဳင္နက္ ဆရာေစားေရ မုိးေတြ ေတာ႔ သဲသဲမဲမဲရြာေန တယ္ ဆရာၿပန္လို႔ရမွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူ ဒီေန႔ေတာ႔ အိမ္မွာဘဲအိပ္လိုက္ေတာ႔ မိုးကလည္းေတာ္ေတာ္ ခ်ဳပ္ေနၿပီ ။ မနက္ၿဖန္လည္း ေဆရံုက OFF မို႔လား လို ေမးလညး္ေမေၿပားလည္းေၿပားၿပီ အိပ္ခိုင္းေန တယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အန္တိသေဘားထားနဲ႔ဆရာေပၚထားတဲ႔ ေစတနာကို သေဘားေပါက္လို႔ ဘာမွ မေၿပားဘဲ သူသေဘားအတုိင္းဘဲဆုိၿပီ ၿငိ္မ္ေနလို္က္တယ္။ အဲအခ်ိန္မွာ ဆရာေလးက လက္မွ နာရီကုိတစ္ခ်က္ၾကည္႔ၿပီ အင္းတဲ႔ မိုးကလညး္ရြာ ညည္႔ကလည္းနက္ေနၿပီဆုိေတာ႔ အဆင္ေၿပသလို လုပ္ပါအန္တီနန္း လိုုေၿပားလာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ နည္းနည္းေတာင္ေပ်ာ္သြားမိတယ္။

အင္းဒါဆိုလည္းကြ်န္ေတာအခန္းမွာဘဲသိပ္လိုက္အန္တီ လူနာလညး္ၾကည္႔ရင္း စကားလညး္ေၿပားရင္း ေပ့ါ လိုေၿပားလိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အခန္းက က်ယ္လည္းက်ယ္တဲ႔ အၿပင္ နွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ ကုိ နွစ္လံုးပူထားတာ။ ကြ်န္ေတာ္က လိမ္႔ရတာကုိ သေဘားက်တာကုိဗ်။ဆ၇ားေလးက တီနန္းနဲ႔ စကာ ခဏေၿပားၿပီ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာမွာ ကြ်န္ေတာ္အခန္းကိုအန္တီနန္းက ၿပန္လိုက္ပို႔ေပးခဲ႔တယ္
ညကလညး္ ၁၀ နာရီေက်ာ္ေနၿပီၿဖစ္တဲ႔ အၿပင္ ေဆးရံုက အလုပ္ေတြနဲ႔ ပင္ပန္းလာလို႔ထင္တယ္ ဆရာ ေလးလည္း အာသန္းေနေလၿပီ။ ထုိေၾကာင္႔ တီနန္းၿပင္ထားေပးေသာ အိပ္ရာအၿပင္ ည၀တ္အက်ီထာ ေသာေနရာကို ပါ ေၿပားလုိက္ပံဳရသည္။ ဆ၇ာေလးက ည၀တ္အက်ီကိုလဲေနေလၿပီ။ သူအက်ီခ်ြတ္ လိုက္တဲ႔အခါ ကြ်န္ေတာ္ေတာ္ေတာ္အံၾသသြားတယ္။

လွပတဲ႔ ကုိ္ယ္ခႏၶာေကာက္ေၾကာင္းကို ပိုင္ဆိုင္ ထားၿပီ ၇င္ဘတ္ေမြးေတြကစိမ္းၿမေနတယ္။ ၿပီေတာ႔ ဗိုက္က အေမ်ာင္းေၿခာက္ေၾကာင္းကလည္းပါးပါး ေလးေပၚေနတယ္။ ပုဆုိးကုိတစ္ခ်က္ ၿပင္၀တ္လုိက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ အတြင္ခံအနက္ေရာက္ေလးကိုပါ ခပ္ သြက္သြက္ၿမင္ခြင္႔ရလို္က္တယ္။ ဘုရားဘုရား ငါသူကုိသိမ္းညြတ္သြာလို႔မၿဖစ္ဘူ
သူဟာ ငါအစ္ကိုကုိသတ္တဲ႔ တဲ႔သူ။ သူေၾကာင္႔ငါအစ္ကိုေသသြားရတာလို႔စိတ္ကုိၿပန္တင္ထားလို္္က္ရ တယ္။ အ၀တ္အက်ီေတြကို အကုန္လဲၿပီေတာ႔ ကုတင္ေပၚတက္လာတာကိုကြ်န္ေတာ္မ်က္၀န္က ၿမင္ေနရတယ္။

သူမသိေစခ်င္လို႔ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရတယ္။ အဲတာေၾကာင္႔လညး္ အက်ီေတြကိုလြတ္လြတ္လပ္လပ္လဲေနတာလို႔ယူဆရပါတယ္။ ကုတင္ေပၚေရာက္တဲ႔အခါမွာ ထူးထူးၿခာ ၿခားဟိုဘက္အၿခမ္းမွာမအိပ္ဘဲန႔႔ဲ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔႕ကပ္ရပ္ ညာဘက္ကို ဘဲလာအိပ္တယ္ဗ်။
အၿငိဳးတရားေတြထားဘို႔ အတြက္ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ပင္ပန္းမွဳ႔ေတြ ေၿမာက္မ်ားစြာ ရင္းနီွခဲရပါတယ္။ကြ်န္ ေတာ္ေလ ပူတစ္ခ်က္ကိုမုတ္ထုတ္လုိက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဆရာေလးဆီက ထူးၿခားတဲ႔စကားတစ္ခုကုိၾကား ခြင္႔ရခဲ႔တယ္။ ညီမင္းက ကိုစိုင္းသီဟ ရဲ႕ညီမို႔လားတဲ႔။ ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းမွာရွိတဲ႔ဆံပင္ေတြေထာင္သြား သလို႔ခံစာလုိ္က္ရတယ္။ဗ်ာ ဆရာေလးကို ဘယ္သူကေၿပားလည္းဆိုေတာ႔ ဆရာေလးကဘာမွမေၿပား ဘဲသူရဲ႔ မူပိုင္ မၿပံဳးေလကိုခပ္၇ဲ၇ဲ႔ၿပဳံးေနတာကို ညမီေရာင္ေအာက္မွာ ၿမင္ေတြ႔ခြင္ရတယ္။

ကုိယ္တစ္ခု ေၿပားမယ္ ညီေလးစိုင္းသီညီတဲ႔ ညီဟာ စုိင္းသီဟကိုရဲ႔ ရဲ႔တစ္နွစ္ငယ္တဲ႔ စုိင္းသီဟညီဆိုတာ ကုိယ္သိ တာၾကာပါၿပီတဲ႔။ ညီဘာေတြ ကိုမေက်နပ္ဘူး။ဘာေတြကိုလုပ္ၿပီးဘယ္လို ေၿခလမ္းေတြ လမ္းေနတယ္ ဆုိတာကိုလညး္ကုိယ္သိပါတယ္တဲ႔။ ညီမေက်နပ္သမွ်အားလံုးကိုကုိယ္အားလံုးခံယူပါမယ္။ ဒီလိုေန႔ ရက္ေတြ တစ္ေန႔ၿဖစ္လာမယ္ဆိုတာ ကုိယ္ေမွ်ာ္လင္႔ထားပါတယ္ညီလို႔ ေၿပားလာတယ္။
ၿပီေတာ႔ဆရာေလးအိပ္ခန္းထဲကမိးီကိုပိ္တ္လိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေလ ရင္ခုန္သံေတြ ေၿဖာင္းဆန္ေနၿပီ ခန္႔ညားတည္ၿငိမ္ၿပီ လွပတဲ႔ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးစာပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ခန္းထဲကုိေရာက္ေန ၿပီ။ ေနာက္ ဆရာေလးက ကြ်န္ေတာ္ကို ဘိုက္ေအာင္႔ တာက သက္သာသြားမွာပါ ေဆးလည္းထုိးထား ေပးတယ္ဆုိေတာ႔လိုေၿပာၿပီ မၾကားမီက ကြ်န္ေတာ္စခဲ႔တဲ႔ အနမ္းကိုၿပန္လည္းအသက္သြင္းေနေလၿပီ။

မွတ္မွတ္ရရအေနၿဖင္႔ထိုညသည္ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ ေမ႔မရနုိင္ေတာ႔ အနမ္းတစ္ပြင္႔နွင္႔ သူစိမ္းေယာ က်ားတစ္ေယာက္ရဲ႔ အရုိင္းဆန္ေသာ ကိုယ္သင္းရနံုကို ရွဴရွိုက္ခြင္႔ရခဲ႔ေသာ ေန႕တစ္ေနလည္းၿဖစ္ေပ သည္။
ကြ်န္ေတာ္က်မၼာေရးေကာငး္တဲ႔ ပထမဆံုးတစ္ရက္မွာ ဆုိင္ကယ္နဲ႔ သူ႔ေဆးရံုကိုလုိက္သြားတယ္။ဟို တစ္ရက္ေတြ႔ၿပီေနာက္ပိုင္းမေတြၿဖစ္တာၾကာေတာ႔ ပုိခန္႔ညားလာတယ္လို႔ထင္မိတယ္ဗ်ာ။ အဲေန႔က အစ္ကို ရဲ႕ေမတၱာေတြေၾကာင္႔ တစ္ရက္ထဲ ေဆးထုိးရပိ သက္သာခဲ႔တာကို ေက်းဇူတင္တာလည္း ပါ ပါတယ္။ ဆ၇ာေလးကို ေဆးရံုးမွာေတြ႔ေတာ႔ သူက ဂ်ဴတီထြက္ေနၿပီၿဖစ္သည္။

အဲတာနဲ ဆရာကို ဆုိင္ကယ္နဲ႔ သူေဆးခန္းဖြင္႔ထားတဲ႔ ေနရာကို ဆုိင္ကယ္ေမာင္းမယ္ဆိုေတာ႔ သူေမာင္းပါမယ္တဲ႔ ေနမေကာင္းလို႔ မေမာင္းနဲ႔ဆိုၿပီ ဆရာေလးက ေရွ႔ကေမာင္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သူေနာက္ကေနထုိင္ၿပီ ေတာ႔ စိတ္ေတြ တစ္မ်ိဳးၿဖစ္ေနမိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အစ္ကို စိုင္းသီဟကို ေပၚမွာေကားဒီလို ၾကင္နာမွဳ႕ ေတြေပးခဲ႔ဘူသလားဆိုတာကိုေပါ့။
ကြ်န္ေတာ္သူကုိ လက္စားေခ်မယ္ဆိုၿပီေတာ႔ သူေပၚမွာေပ်ာ္၀င္ေနမိၿပီထင္တယ္ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ္ဆိုင္ ကယ္ေနာက္ကေန ထုိုင္ရင္းသူကုိယ္သင္းရနံေတြကိုခိုးရွဴရွိဳက္ေနမိတယ္။

သူေဆးခန္းကိုေရာက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ကို ေၿပားစရာရွိတယ္တဲ႔ ခဏေလာက္ေစာင္႔ဆုိၿပီေတာ႔ သူအခန္းထဲကို၀င္သြာတယ္။ ၿပီေတာ႔ အခန္းထဲကေန အထဲကို၀င္ခဲ႔ ညီေလးစိုင္သီဟညီဆုိၿပီ ေခၚၿပန္တယ္။ အထဲကိုေရာက္ေတာ႔ သူစာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ သဲၾကီးမဲၾကီးရွာေနတာကိုေတြ႔လိုက္တယ္။ ခဏေနေတာ႔သူကေတြၿပီဆုိၿပီေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ကုိ အဲစာအုပ္ကိုၿပတယ္။ ကြ်န္ေတာ္စာအုပ္ကုိၿမင္လိုက္တဲ႔အခါမွာ မ်က္၀န္ေတြၿပဴက်ယ္သြာ တယ္ဘာေၾကာင္႔လည္းဆုိေတာ႔ သူ႔လက္ထဲမွာရွိေနတာက ကြ်န္ေတာ္လက္ထဲမွာရွေနတဲ႔ စာအုပ္နဲ႔ တစ္ ပံုစံထဲတူေနတယ္။ ၿပီေတာ႔ ဆရာေလးက ကြ်န္ေတာ္ကုိ ညီမင္းရဲ႕လက္စားေခ်မွဳ႔ေတြကို ကုိယ္အ တြက္ေပးဘို႔ စီစဥ္ထားတယ္ဆိုရင္ ကုိယ္ဒီေန႔ကစၿပီ မငး္ရဲ႕ ကလဲ႔စာကို မက္မက္ေမားေမားလက္ခံပါ မယ္ကြာတဲ႔။

အဲလိုေၿပားၿပီသူမ်က္၀န္းေတြက စကားေတြ ေၿပားေနေလၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္လိုဆံုးၿဖတ္ရမလည္း အစီစဥ္အတုိင္းဆိုရင္ သူကုိကြ်န္ေတာ္ေပၚသံေယာဇဥ္းေတြ ရစ္ပတ္ေစၿပီမွ အသဲကိုရက္ရက္စက္စက္ ကြဲေအာင္ခြဲမယ္ဆုိၿပီးလုပ္ထားတာကို ဆရာေလးက သိေနတယ္။ၿပီေတာ႔ သူအခန္းထဲ႔က အရက္တစ္ လံုးကိုဖြင္႔ၿပီ ညီစိုင္းကေတာ႔ ေသာက္လုိ႔မၿဖစ္ဘူကုိယ္ကေတာ႔ ေသာက္မွၿဖစ္မယ္တဲ႔။ ဒါမွလည္း တစ္စံု တစ္ေယာက္က တစ္စံုတစ္ရာကိုေပးတဲ႔ အခါ လက္ခံနိုင္မွာလို ေၿပားလာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လို ဆက္လုပ္ရမည္လည္းမသိဘူးၿဖစ္ေနတယ္။ ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ အစီစဥ္အတုိင္းကေတာ႔လုပ္ရမွာဘဲ။

သူအရက္အနည္းငယ္၀င္သြားေတာ႔ မ်က္နာကနီၿမန္းလာတယ္။ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ကိုသူေဘးမွာထုိင္ ေစၿပီ ပုခံုးနွစ္ဖက္ကိုလည္းတင္းတင္း စုတ္ကိုင္ထားတဲ႔အၿပင္ ရီေ၀တဲ႔မ်က္၀န္းေတြကလညး္ ကြ်န္ ေတာ္အတြက္ရင္ခုန္မွဳ႔ေတြေပးေနတယ္။ ေနာက္ စူးရွတဲ႔ နုတ္ခမ္းထက္က ခါးသက္တဲ႔အရာေတြကို လည္းကြ်န္ေတာ္နုတ္ခမ္းဖ်ားေပၚ သက္ေရာက္ေစခဲ႔တယ္။ တစ္ကုိယ္လံုးပူထားၿပီ က်ြန္ေတာ္ ဆရာေလးကုိ ခပ္တင္တင္းဖက္ထားမိတယ္ဗ်ာ။ မည္သိုပင္ဆုိေစကာမွဳ႔ တခါတရံမွာေတာ႔ အခ်စ္ရဲ႔ ခ်ိဳမိန္မွဳ႔ေတြကို ေနွာင္ၾကိဳးမဲ႔ ေသာက္သံုးသင္႔တယ္ထင္တယ္။ေနာက္ကြ်န္ေတာ္ အ၀တ္အစားနဲ႔ ေဘာင္းဘီေတြအားလံုးဟာ ကုတင္ေအာက္ကိုသက္ဆင္းကုန္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ဘဲခ်ိဳမိန္ၿပင္းရွ႔တဲ႔ အရက္ ရနံေတြနဲ႔ေပ်ာ္ၿမဴးခဲ႔တယ္။

ထိုရက္သို႔ ခ်စ္ရည္ေတြနဲ႔ေပ်ာ္ပါးၿပီေနာက္ပိုင္းမွာ အန္တီနန္းကိုလည္း ေဆးခန္းၿပၿခင္းကိုရပ္နာလိုက္ သလို႔ က်န္ေသာမည္သည္႔ပတ္သက္မွဳ႔မ်ိဳးကုိမဆိုရပ္ဆုိင္လုိက္သည္။ ေသြးသားအတြက္သမိုင္းေပ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ၾကရေပးဦမည္။ကြ်န္ေတာ္တပည္အပါအ၀င္ မည္သူကိုမွ မၿပင္သို႔ထြက္ခြင္႔မ ေပးသလို႔ အိမ္ သိုမဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္ထံ ဆက္သြယ္နုိင္ေသာ အရာမွန္သမွ်ကိုလည္းတာစီပိတ္ပင္ ထားလုိက္ေတာ႔သည္။ ထိုသိုစိတ္ပိုင္းၿဖတ္ၿပီ ေနရေပမဲ႔ နုးညံေသာအၿပံဳးထက္က ဆရာေလးရဲ႕ ကုိယ္သင္းရနံ ခပ္ရွရွေတြကိုေတာ႔ တမ္းတမ္းတတ ၿဖစ္ေနတာကိုေတာ႔ ၀န္ခံပါတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လည္း ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္သူကို မုန္းဖို႔ၾကိဳးစာေနလွ်က္ကပင္ ခ်စ္မိသြားခဲ႔လိုပါဘဲ။

တစ္လ၀န္းက်င္ခန္႔ပတ္၀န္းက်င္နွင္႔အဆက္သြယ္ၿဖတ္ထားလိုက္ေပမဲ႔ တစ္ရက္မွာအန္တီနန္းေရားဂါ ေဖာက္လာတယ္။ အရမ္းကို အသက္ရွူေတြက်ပ္ၿပီး ေမားဟိုက္ေနတဲ႔ ေရား၈ါသည္ကုိ ငဲညာၿပီ ကြ်န္ ေတာ္ တပည္႔ကို ဆရာေလးမွလြဲ ၿပီ မည္သည္႔ဆရာ၀န္ကိုမဆို ေခၚနုိင္တယ္လို႔ခြင္႔ၿပဳေပးလုိက္သည္။ ဆိုင္ကယ္ၿဖင္႔ကြ်န္ေတာ္တပည္႔ေလး ထြက္ခြာသြားၿပီေနာက္ပိုင္းမွာ အန္တိနန္းက သားေလးစုိင္းတဲ႔ ဆရာေလးကို ဘဲေခၚမွၿဖစ္မယ္ထင္တယ္တဲ႔ အန္တီက ၿပေနၾကဆိုေတာ႔ သူနဲ႔ဘဲ ဆက္ၿပၿခင္တယ္ တစ္ၿခားဆရာ၀န္ကိုေခၚမယ္ဆုိရင္ ေခၚမေနပါနဲ႔တဲ႔ အန္တီဒီတုိင္းဘဲေနပါမယ္လိုဆိုလာတယ္။

ကဲအန္တီနန္း ဒါဆိုလည္း အန္တီနန္းတို႔သေဘားဘ။ဲ ဖုန္းဆက္ၿပီ ဟိုေကာင္ေလးကိုဆရာကိုေခၚလာ ဘိုေၿပားလုိက္ ကြ်န္ေတာ္ကိုေမးရင္ မရွိဘူ။ ဒီမွာမေနေတာ႔ဘူဆိုတာကို ေသခ်ာေၿပား လံုး၀ အိပ္အေပၚ ထပ္ကိုတက္မလာေစနဲ႔လုိေၿပားၿပီ ကြ်န္ေတာ္အေပၚထပ္ကို တက္ၿပီ ကုတင္ေပၚလဲအိပ္ေနလိုက္တယ္။
ေနာက္နာရီ၀က္ေလာက္မွာ ဆိုင္ကယ္နွစ္စီ ၀င္လာသံကိုၾကားလုိက္ရတယ္။ဆရာေလးလုိက္လာတာ သူဆုိင္ကယ္နဲ႔သူလုိက္လာပံဳရတယ္။

မၾကည္႔ပါဘူလို႔ အားတင္းထားေပမဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ သူမ်က္နာကို အခန္းလိုက္ကာေနာက္က ၾကည္႔ေနမိတယ္။ အရင္ကထက္အနည္းငယ္ပိန္သြားၿပီး မုတ္ဆိတ္ေမြးေတြ နဲ႔ မသပ္မရပ္ၿဖစ္ေနတာကိုေတြ႔ရတယ္။ ဟားးဟားးဟားးး ကုိယ္ကလဲ႔ၾကေတာ႔ ခံစားတတ္လိုက္တာ ကိုေစားေနာင္ရာ ခင္ဗ်ားၾကီးရက္စက္လို က်ဳပ္အစ္ကို ပိုဆိုးပက္စက္ေသြးအိုင္ထဲမွာေသသြားတာ ထက္ စာရင္ခင္ဗ်ားၾကီးခံစားရတာက အပံဳတစ္ရာပံုတစ္ပံုေလာက္ပါဘဲဗ်ာ။ဒီထက္မက ခံစားၿပီေတာ႔ နာက်င္မွဳ႔ေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ခ်ိဳမိန္စြာ ၾကည္ရွုအံုးမွာပါလို စိတ္ထဲမွာၾကိမ္း၀ါေနမိတယ္။

ခဏအၾကာမွာဆုိင္ကယ္တစ္စီၿပန္ထြက္သြားသံကုိၾကားလုိက္တယ္။မိုးေတြကလည္း အခါမသင္႔ေ၀ါး ကနဲ ဆုိင္ကယ္ထြက္သံနဲအတူရြာလာတယ္။အန္တီနန္း အေပၚတက္လာၿပီသားကိုေမးသြားတယ္ အန္တီက မရွိဘူးဆိုေတာ႔ ဆရာေလးေအာ္ ဟုတ္အန္တီနန္း ခုဏက အေပၚထပ္မွာကြ်န္ေတာ္ ၿမင္လုိ္က္တယ္တဲ႔ သူမေတြ႔ခ်င္လို႔ေနမွာပါလိုေၿပားသြားတယ္သားရယ္တဲ႔။ ဘာလိုသားမေတြ႔ခ်င္တယ္ ဆုိတာမသိေပမဲ႔ ခုဏကသားတပည္႔သြားေခၚတုန္းက အရက္ဆိုင္ကလုိက္လာတာတဲ႔သားရယ္။ အၿပန္ကို ဆိုက္ကယ္ထားခဲ႔ လိုက္ပို႔မယ္ဆိုတာမဟုတ္ရဘူ သူဘာသူၿပန္မယ္တဲ႔။

ၿပီေတာ႔ ဆရာကိုေစားေနာင္က တစ္ခုေၿပားသြားတယ္ ခုလိုမိုးေတြရြာေနတဲ႔ တစ္ရက္မွာတစ္စံုတစ္ လူေလားကကေနထြက္ခြားသြားဖူးတယ္လို ေၿပားသြားတယ္သားရယ္ ဆုိၿပီ ကြ်န္ေတာ္ကိုေၿပားလာ တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တန္းၿပီသတိရတယ္ဒီေန႔ဟာ ကြ်န္ေတာ္အစ္ကိုဆံဳးတာ ၇ နွစ္တိတိၿပည္႔တဲ႔ေနပါ လား။တီနန္းၿပန္ထြက္သြားေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္အစ္ကိုစိုင္းသီဟကုိရဲ႔ ဒိုင္ယာရီကိုၿပန္ဖတ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အစ္ကိုက ဒိလုိေန႔မနက္အထိ ဒိုင္ယာရီကုိေရးသြားတယ္။သူခ်စ္သူနဲ႔ဒီေန႔ ညေတြ႔မယ္ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္း အရမ္းကိုေပ်ာ္ၿပီ ေမွ်ာ္လင္႔ထားမိတယ္ဆိုတာေတြကိုေပါ့ဗ်ာ။

သားသားကုိစုိင္းဆုိတဲ႔ အသံနဲ႔ အန္တီနန္း ၁၅ မိနစ္အၾကာေလာက္မွာ အေပၚကုိေၿပးတက္လာတယ္။ သားကုိစိုင္းဆရာေလ အန္တီနန္းတို႔ဆီက အၿပန္ကားအက္စီဒန္႔ၿဖစ္လို႔တဲ႔သားရယ္လိုေၿပားၿပီ ငိုလာ တယ္။ ဗ်ာတီနန္းတစ္ကယ္လာစေနတာလာ လိုၿပန္ေမးေတာ႔ တစ္ကယ္သားခု သားတပည္႔ေလး ေတာင္ေဆးရံုကုိလုိက္သြားမလို႔တဲ႔ အဲတာ သားကိုခြင္႔လာေတာင္းတာဆုိေတာ႔။ ကြ်န္ေတာ္စိုးရိမ္မွဳ႔ ေတြ ၀င္လာတယ္။

တမင္းမ်ားဒီေန႔ ဒီလုိကိစၥေတြ ၿဖစ္ခဲ႔တာကိုသိလို႔ လုပ္လိုက္တာလား။ ဘုရားဘုရား ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကိုေစားကုိ အဆံုးရွံဳးမခံနုိင္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္မွားၿပီထင္တယ္ဗ်ာ။ ေက်းဇူး ၿပဳၿပီ ဘုရာသခင္ ကိုေစားေနာင္ေပၚ ေကာင္းခ်ီးေပးေတာ္မူပါ လိုဆုေတာငး္ၿပီ အန္တီနန္း ကြ်န္ေတာ္ တပည္႔န႔ဲ တူတူေဆးရံုကုိလိုက္သြားခဲ႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေ၇ာက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဆရာေလးကို ခြဲခန္း ထဲသြင္းေနၿပီၿဖစ္သည္။ သူအလုပ္လုပ္တဲ႔ ေဆးရံုးလည္းၿဖစ္တဲ႔ အၿပင္ လူခ်စ္လူခင္လည္းမ်ားေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔နည္းတူ သတင္းေမရန္ေရာက္လာတဲ႔ သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနေလၿပီ။
တစ္နာရီ၀န္းက်င္ခန္႔မွာ ေအာ္ပေရးရွင္းခန္ထဲက ဆရာေလးကိုေစားေနာင္ကို ထုတ္လာတာေတြ႔ၿပီ ဆ၇ာဧည္႔သည္ေတြကို စိတ္ပူဖို႔ေၿပားေနတာလညး္ၾကားရတယ္။

အ၇မ္းၾကီးထိခိုက္မွဳ႔မရွိဘူး နညး္နည္းပါပါေလာက္ပါဘဲဆိုေပမဲ႔ ဆရာေစားေနာင္ သတိရလာမွ ဘဲ ေသခ်ာမယ္ ဟု ေၿပားဆိုၿပီ ဆရာ၀န္ေတြ ဆရာမေတြထြက္သြားတယ္။ကြ်န္ေတာ္က ဆရာေလးနဲ႔ ရင္းနီေနတာကို ေဆးရံုကလူေတြ ဆရာမေတြ ဆရာ၀န္ေတြကလည္းသိေတာ႔ လူနာေစာင္႔ခ်င္တယ္ဆို႔ ေၿပားဆိုမွဳ႔ကုိလက္ခံခဲ႔တယ္။ ထုိေနတစ္ညလံုးကြ်န္ေတာ္ ဆရာေလးကို ၾကည္႔ၿပီ ငိုေနမိတယ္။

အစ္ကိုေစားရဲ႔လက္ကေလးေတြကို စုတ္ကိုင္ၿပီ ၿမန္ၿမန္သတိရလာပါေစဆိုတာကို ဆုေတာင္းေနမိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကိုကို ခ်စ္မိသြားၿပီထင္ပါတယ္ဗ်ာ။ဘယ္အရာကိုမွ လည္းလက္ စားထပ္မေၿခေတာ႔ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ၿမတ္နိုးတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ကုိလညး္ခ်စ္ၿမတ္နုိးတဲ႔ ခ်စ္သူေလးကုိ ကြ်န္ေတာ္ကို ၿပန္ေပးပါဗ်ာ။တစ္ညလံုး မအိပ္တဲ႔ အတြက္ မနက္မိုးလင္းေတာ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားမိတယ္။ မနက္ ၈ နာ၇ီ၀န္းက်င္ေလာက္ အနီ၀တ္ဆရာမေလ တစ္ေယာက္ေသြးေပါင္ခိ်န္တိုင္းမယ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္မွ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ေနတာကိုသတိရမိတယ္။

ရွက္လိုက္တာဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္အိပ္မိေနတာက အစ္ကိုလက္ကုိ တင္းတင္းစုပ္ကုိင္ၿပီေတာ႔ အစ္ကိုလူနာကုတင္ေပၚ ေခါင္းတင္ထားလွ်က္ေပါ။
ခုမွလူနာကိုေစားေနာင္ကို ၾကည္မိတယ္။သူသတိရၿပီ ဆရာမေလးနဲ႔ ဆရာကိုေစားေနာင္တို႔ ကြ်န္ ေတာ္နာမလည္တဲ႔ ေဆးပညာ စကားေတြနဲ႔ေၿပားေနၾကတယ္။ၿပီေတာ႔ ဆရာမေလးေသြးေပါင္ခ်ိန္ၿပီ ၿပန္ထြက္သြားေတာ႔မဲ႔အခ်ိန္ွမွာ ဆရာညီက ဆရာကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာဘဲလိုေၿပားၿပီ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေၿပား ၿပီထြက္သြားတယ္။ဆရာကိုေစားေနာင္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္ကုိၾကည္႔ၿပီ လူနာေစာင္႔လား လူနာအိ္ပ္လာညီစိုင္းဆိုၿပီ စေနတယ္။

ဆရာ၀န္ၾကီးက ေၿပာပါတယ္ကြာသိပ္စိတ္မပူရဘူ။ ကိုယ္ကိုလည္း သူက နာေစခ်င္တာနဲ႔ ေမ႔ေစေပးၿပီး ေခါင္းနဲ႔ အၿခားနည္းနည္းပါပါးၿပဲသြားတာေတြ ခ်ဳပ္ လိုက္တာလို႔ေၿပားသြားတယ္။ ဘာမွစိတ္ပူစရာမလိုဘူလိုေၿပားၿပီ ကြ်န္ေတာ္ေခါင္ကိုဖြဖြေလးလာပုတ္ တယ္။ ၁၀ နာရီေလာက္က်ေတာ႔ အန္တီနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တပည္႔ေလးေရာက္လာၿပီးေတာ႔ ဆရာက တစ္ညလံု လူနာေစာင္႔လုပ္ေနတယ္ ၿပီေတာ႔ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ေဆးရံုကိုေမွ်ားေအာင္ၾကံစီေနတပါတယ္ ဆုိၿပီ OPT ကဆရာမေလးေတြ ေၿပားေနတယ္ ေမာင္စုိင္းဟုတ္သလားလို႔ အန္တီနန္းကေပၚတင္ၾကီ စေနတယ္။ အားဗ်ာ မဟုတ္ပါဘူးလိုေၿပားၿပီ ရွက္ရည္ရယ္ေနလိုက္တယ္။

ေနာက္ကိုေစားေနာင္ေဆး၇ံုမဆင္းခင္ရက္ေတြ အားလံုးမွာကြ်န္ေတာ္အစ္ကိုကို ေကာင္းမြန္စြာၿပဳစုခြင္ ရတယ္ၿပီေတာ႔အစ္ကိုရဲ႔ေနြးေထြးတဲ႔ ေမတၱာတရာကိုလညး္ ကြ်န္ေတာ္ရရွိလုိက္တယ္။ အစ္ကိုေဆးရံု ကဆင္းၿပီတဲ႔ ေနာက္တစ္ရက္ သူအိမ္ကိုသြားေတြ႔ေတာ႔ ဟိုအရင္တစ္ခ်ိန္က စာအုပ္ေလးကုိၿပတယ္။ ညီေလးကုိစိုင္းတဲ႔ ဒီစာအုပ္က ညီအစ္ကိုကုိစုိင္းသိီဟကုိ ရဲ႔စာအုပ္တဲ႔ ညီလက္ထဲမွာရွိေနတာက အစ္ကို အစ္ကို ကိုေစားေနာင္ရဲ႔စာအုပ္လို႔ေၿပားလာတယ္။သူတို႔နွစ္ေယာက္ တစ္အားခ်စ္လို႔ ညီအစ္ကုိ ကိုစိုင္းသီဟကုိ လက္ေရးနဲ႔တူေအာင္ လိုက္ေရးထားတာ တဲ႔ သူအစ္ကိုက။ အမွန္က ညီထင္ေနသလို႔ ကုိယ္က ကုိေစားေနာင္မဟုတ္ဘဲ ကိုေစားေနာင္ရဲ႕ အမြာအစ္ကို ကိုေစားေအာင္ပါတဲ႔။

ညီကလညး္ညီအစ္ကို ကိုစိုင္းသီဟကို ကို ခ်စ္သလို ကုိယ္ကလည္းကုိယ္ညီ ေစားေနာင္ကုိခ်စ္ တယ္။ ဒါေၾကာင္႔သူ အေၾကာင္းေတြ အကုန္သိေနတာတဲ႔။ ညီေလးရဲ႔အစ္ကုိ ကိုိစိုင္းသီဟကို ဆံုးၿပီ သိပ္မၾကာ ခင္မွာဘဲ ကုိယ္ညီ ေစားေနာင္ကလည္း အက္ဆီဒန္႔နဲ႔ ဆံုးပါသြားတာကို ညီက တစ္ၿခားနယ္ကိုေရာက္ ေနလို႔ မသိတာၿဖစ္တဲ႔ အေၾကာင္းကိုလည္းေသခ်ာရွင္းၿပတယ္။ ညီမသိတဲ႔ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုက ကုိယ္ညီ ေစားေနာင္က ဆရာ၀န္မဟုတ္ဘူးညီတဲ႔ သူက စက္မွဳ႔တကၠသိုလ္ဆင္း အင္ဂ်င္နီယာတစ္ ေယာက္ တဲ႔ ။

ညီကုိယ္ေဆးခန္းကို အန္တီနန္းကို လာပို႔ကထဲ႕ တစ္ခုခုကုိ ညီအစ္ကိုအတြက္ ကိုယ္ေပၚ တုန္ၿပန္မယ္ဆိုတာသိတယ္တဲ႔။ ဘာေၾကာင္႔လည္းဆိုရင္ အန္တီနန္းက ကုိယ္အေမဘက္ ကအမ်ိဳနည္းနည္းေတာ္တယ္ညီတဲ႔။
ၿပီေတာ႔ ညီမွာရွိတဲ႔စာအုပ္ကုိ ကုိယ္တို႔ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္မွာရွိမွန္းလည္းတီနန္းကသိတယ္။ အာေၾကာင္႔ညီစိုင္းေလး သူတူေတြ ေပၚစိတ္ေၿပပါေစဆိုၿပီ အနစ္နာခံေနေပခဲ႔တာတဲ႔။ အန္တီနန္းရုပ္ ရည္မွာ အရွိန္၀ါတစ္မ်ိဳးရွိေနတာကို ကိုေစားေအာင္ ေၿပားမွသတိထားမိတယ္။

ကိုေစားေအာင္က ညီေက်နပ္ေအာင္ ေတာင္းပန္ပါမယ္ ကိုယ္ညီနဲ႔ပတ္သက္ၿပီ ညီအစ္ကိုအသက္ဆံုးရွံဳးခဲ႔ရတာကိုေပါ႔ ညီဆိုၿပီ ေတာင္းပန္လာတယ္။
ၿပီေတာ႔ ညီကိုယ္ေပၚ မမုန္းတာကို သိေနေပမဲ႔ ကိုယ္ေပၚခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာကိုလညး္ ကိုယ္ေသခ်ာမသိေတာ႔ မခန္မွန္းနုိင္ဘူးညီလိုေၿပားတယ္။ သူတို႔ဇတ္ေၾကာင္းစံုကုိေၿပားၿပီ ရွငး္ၿပေနမွ ကြ်န္ေတာ္ဟာ လူဆိုးတစ္ေယာက္ၿဖစ္မွန္းမသိၿဖစ္ေနၿပီး အားလံုးရဲ႔ပူးေပါင္လ္ိမ္လည္မွဳ႔ကုိခံခဲ႔ရတယ္ ဆုိတာကို သေဘားေပါက္လိုက္တယ္။ လူကအသားေတြ တုနး္လာၿပီ အိုေက ကိုေစားေအာင္ ကြ်န္ေတာ္က ကြ်န္ေတာ္ အစ္ကို အတြက္လုပ္ခဲ႔တာမွန္တယ္။

ဒါေပမဲ႔ခင္ဗ်ားၾကီတုိ႔ ညီကို၀ို္င္းၿပီ အရူးလုပ္ခဲ႔တာကို တစ္သက္လံုးမေၾကနပ္ဘူး ။ ဒီဘ၀ဒီမွ်နဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ ဇတ္လမ္းၿပတ္ၿပီလို႔ေၿပားၿပီ အိမ္းကိုၿပန္လာခဲ႔တယ္။
အိမ္ကုိေရာက္ေတာ႔ အန္တီနန္းက ကြ်န္ေတာ္ကိုေစာင္႔ၾကိဳေနတာကိုေတြလိုက္ေပမဲ႔ နုတ္မဆက္မိဘူး။ ၿပီေတာ႔ကြ်န္ေတာ္တပည္႔ကလညး္ကြ်န္ေတာက္ုိ မ်က္နာငယ္ေလးနဲ႔ၾကည္႔ေနတယ္။ဖိုးေထာင္ညဟုိ ဘက္ၿမိဳ႔ကုိသြားမယ္ အန္တီနန္းလည္း အန္တီနန္း အိ္မ္ကုိၿပန္လို႔ရၿပီလိုေၿပားလိုက္ၿပီ။ အိမ္အေပၚထပ္ က အိပ္ခန္းကို ၿပန္လာလုိက္တယ္။ အိပ္ယာေပၚေရာက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြပါ လား။ ကြ်န္ေတာ္က အၿငိဳးနဲ႔လက္စာၿပန္ေခ်မယ္လို႔ စီစဥ္ခဲ႔ေပမဲ႔ အားလံုးရဲ႔ မု႔သားေတြၾကားမွာ ကြ်န္ေတာ္ သိကၡာ အရွက္ နဲ႔ အခ်စ္ေတြ ဆံုးရွံဳးၿပီ သူတို႔ေတြ အားလံုးကို အရွံဳးေပးခဲ႔ရတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔အခ်စ္ေတြကို တစ္ညလံုးမ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္သက္ေသၿပခဲ႔ရတ႔ဲ ေဆးရံုက ညတစ္ညကုိ ေတြမိရင္ပိုၿပီေတာ႔ေတာင္ အရွက္ၾကီးမိပါေသးတယ္။ ဘာကိုရွက္လုိရွက္မွန္းမသိေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ေတြ တိုေနမိတယ္။သားကိုစုိင္း မင္းကို ေစားေအာင္ လုိက္လာတယ္။ေတြလိုက္အံုးလို႔ အသံေပးၿပီ ကြ်န္ေတာ္အခန္းကို ကုိေစားေအာင္ ၀င္လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ရာကေန က်ားနာတစ္ေကာင္လို ထလိုက္ၿပီေတာ႔ ခင္ဗ်ာၾကီးကို ဘယ္သူက လိုက္လာခုိင္းလို႔လည္း မုန္တယ္ဗ်ာ တစ္သက္လံုးကြ်န္ေတာ္ ရဲ႔မ်က္နာေရွ႔ကုိေရာက္မလားနဲ႔ဗ်ာလို႔ေၿပားၿပီ တြန္းပစ္လုိက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တြန္းလိုက္ေတာ႔ ကုိေစားေအာင္ေနာက္က စာပြဲစြန္းနဲ႔တိုက္မိၿပီ နာနာက်င္က်င္ အားးလို႔ၾကိတ္ၿပီတစ္ ခ်က္ေအာ္တယ္။

ၿပီေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္မ်က္နာကို ေသခ်ာၾကည္႔ၿပီ ညီကုိယ္ကို တစ္ကယ္ မၿမင္ခ်င္ေတာ႔ဘူးေပါ့ညီလို မ်က္၀န္းေတြကိုေသခ်ာ ၾကည္႔ၿပီေမးလာတယ္။ေသခ်ာတယ္ကြ်န္ေတာ္ဘ၀မွာ ကိုေစားေနာင္ဆိုတာ လည္းမရွိေတာ႔သလို ကုိယ္ေစားေအာင္ဆိုတာလည္းမရွိေတာ႔ဘူးလိုေၿပာလိုက္တယ္။ အဲအခါမွာ ကုိယ္ေစားေအာင္ အင္းပါ ညီရားဒီေန႔ဒီအခ်ိန္က စၿပီမင္းကုိယ္မ်က္နာ ကိုယ္အၿပံဳးကိုယ္အသံေတြကို မၾကားေအာင္ ကုိယ္ေနေပးပါမယ္။ ကိုယ္မင္းဆီကို လုိက္လာတယ္ဆုိတာကလည္း ကုိယ္မင္ကို သံ ေယားဇဥ္ရွိလြန္းလို႔႔ပါညီလိုေၿပားၿပီ ကုိေစားေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ေ၇ွ႔ကေန လည္ထြက္သြားတယ္။ တ႔ံခါး ပိ္တဲ႔ အသံ ဂ်ိန္းဆိုတာၿမည္ၿပီေနာက္ပို္င္းမွာကြ်န္ေတာ္ ကုတင္ေပၚလဲအိပ္လိုက္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ ကိုေစားေအာင္ၿပန္သြားမဲ႔အသံကုိနာစြင္႔ေနတုနး္မွာဘဲ အ၇ွိန္ၿပင္းထန္လွတဲ႔ ဆိုင္ကယ္ေမာင္း ထြက္သံကုိ ၾကာလိုက္ရတယ္။အားကြ်န္ေတာ္ ဘာလို႔မ်ားဟန္ေဆာင္မိပါလိ္မ္႔ဗ်ာ။ မေတာ္လို႔မ်ားဆုိင္ကယ္ အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႔ထြက္ခြာသြားလို႔ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ အက္စီးဒန္႔ၿဖစ္ၿပီး ကိုေစား ေအာင္တစ္ခုခုၿဖစ္သြားမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ရူသြားနုိင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အခန္းကေန ေအာက္ထပ္ကို ေၿပားဆင္းၿပီ အန္တီနန္း ကိုေစားေအာင္ ဘာနဲ႔ၿပန္သြားတာတုန္းဆုိေတာ႔ ဆုိင္ကယ္နဲေလသားစိုင္း ဘာၿဖစ္လိုလည္း မ်က္နာလည္းမေကာင္းဘူၿပန္သြားတယ္ လိုေၿပားလာတယ္။ အဲခါမွာ တီနန္းကို ဘာ လို႔ကားနဲ႔လိုက္မပိုလို္က္တာလညး္ ဗ်ာ တစ္ေယာက္ထဲ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ အၿပန္ကိုဆုိေတာ႔ တီနန္းက ဆရားေလးေစားေအာင္ကေတာ႔ ေၿပားသြားတယ္ သူရွိေနလည္းေလားကၾကီးကဘာမွ မထူးပါဘူးတဲ႔ သူေလားကၾကီးမွာမရွိရင္ေတာင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္ေပ်ာ္ရြင္မွဳ႔ေတြၿဖစ္ေစမွာပါလို႔ေတာ႔ ေၿပားသြားတာဘဲသားငယ္လို ေၿပားေနတယ္။

အဲလိုေၿပားၿပီေတာ႔ အန္တီနန္းလည္း သူအခန္းကို သူထြက္သြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေအာက္ထပ္ ဧည္႔ခန္းက ဆိုဖာေပၚမွာ နြမ္းလွ်စြာထိုင္ေနလိုက္တယ္။ အဲအခ်ိန္မွာကြ်န္ေနာေခါင္းထဲကုိ စူးရွရွရနံ တစ္ခု၀င္လာသလို႔ခံစားရလို႔ ၾကည္လိုက္ေပမဲ႔ အခ်ိန္မရေတာ႔ဘူးဗ်ာ။ ထုိရနံပိုင္ရွင္ကကြ်န္ေတာကို ေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ၿပီ ကြ်န္တာ္လည္ပင္းကို မက္မက္ေမားေမားနမ္း၇ွိက္ေနတယ္။ ေနာက္ သူရဲ႔ လွပတဲ႔ ရင္ခြင္ထဲကိုကြ်န္ေတာ္ကိုယ္ေလးကို သိမ္းယူၿပီေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ေဒါက္တာ ေစာေအာင္က ေဟာ႔ဒီက ညီေလးစိုင္းသီဟညီကို အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ဗ်ာလို႔ ေအာ္ေၿပားေနတယ္။

အားဗ်ားခင္ဂ်ာၾကီး ဘာလို႔အဲလိုေအာ္ေနတာလည္း တီနန္းသိသြားရင္ရွက္စရာၾကီးလုိေၿပားေတာ႔ အစ္ကိုက တီနန္းက သိတာ ခုမွ မဟုတ္ဘူအရင္ထဲက ကို္ယ္နဲ႔မင္း ပထမဆံုးစေတြတဲ႔ ကုတင္ေပၚေရာက္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ထဲ႕ကသိတာ။ ဘာလိုလည္းသိလားညီ။ကုိယ္တုိ႔ေမ႔ၿပီ တံခါမပိတ္မီတဲအခ်ိန္ ညီကိုစိတ္မခ်လို႔ အန္တီနန္းတက္ၾကည္႔ ေတာ႔ အားလံုး သိသြားပါတယ္ခင္ဗ်ာလိုေၿပားတယ္။
ေနာက္ ကုိေစားေေအာင္က ကြ်န္ေတာ္ကုိ ေပြ႕ၿပီတက္ၾကြတဲ႔ေၿခလမ္းေတြနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မဂၤလာဦ အိပ္ခန္းေလကို ၀င္ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္။ ကုတင္ေပၚေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာခ်ိဳမိန္တဲ႔ အခ်စ္ရဲ႔ အသံေလး ေတြကို မက္မက္ေမားေမားနားဆင္းရင္းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး။

ေနမင္းခ

ခ်န္ထားခဲ႔၍ က်န္ထားခဲ႔ေသာ ေရႊမန္းၿမိဳ႕မွနွလံုးသား

ခ်န္ထားခဲ႔၍ က်န္ထားခဲ႔ေသာ ေရႊမန္းၿမိဳ႕မွနွလံုးသား

ေႏြးေထြးေသာ ဧၿပီလ လယ္္ကို သၾကၤန္ပံုရိပ္ ေတြနဲ႔မန္းေရႊၿမိဳ႕က ၾကိဳဆိုခဲ႔ၿပီေနာက္ပိုင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ (၉) တန္းေအာင္စာရင္းၾကီလည္း ထြက္ခဲ႔ေလၿပီ။ ဒီေန႔ဟာ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ေရႊမန္းၿမိဳ႕က နာမည္ ၾကးီ အေဆာင္တစ္ခုမွာ(၁၀) တန္း သြားေနရမည္႔ေန႔လည္းၿဖစ္ေလသည္။ကြ်န္ေတာ္နာမည္ကေတာ႔ ေန မင္းခ။ အေမေကားကအေဖေကား ေရႊမန္းသားစစ္စစ္ေတြၿဖစ္သည္။


အရာအားလံုးကိုကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ခ်စ္လွစြာေသာ ေမြးမိခင္ကစိစဥ္ထားၿပီးၿပီၿဖစ္သည္။ရွပ္အက်ီကို လက္ တစ္၀က္ေခါက္တင္ၿပီ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္ကြ်န္ေတာ္ ယံုၾကည္မွဳ႔ အၿပည္႔ရွိေနေလသည္။ အသက္အရြက္ကလည္း လူပိ်ဳေပါက္စ အရြယ္ဆုိုေတာ႔ ၾကည္႔သမွ်အရာအားလံုးက နူးညံၿပည္႔ေထြး မွဳ႔ အတိနဲ႔ ဘ၀ကိုပိ်ဳၿမစ္စြာ ၿဖတ္သန္းလုိစိတ္ၿပင္းထန္ေနသည္။ဒီေန႔သည္ ပထမဆံုးေသာ အေဆာင္စ ဖြင္႔ေသာ ရက္ၿဖစ္ေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္အနည္းငယ္ေနာက္က်ေနေလသည္။


အေဆာင္စည္းကမ္းမ်ားကို မဖြင္႔မိကထဲက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ၾကိဳတင္ေၿပားၿပထားေသာေၾကာင္႔ ဒီေန႔ တြက္ ဘုရာရွစ္ခိုးမည္႔ အခ်ိန္ကို မွီေသာမည္မဟုတ္ေပ။ ကြ်န္ေတာ္လညး္ မတတ္နို္္င္ဘူ အေဆာင္စ ဖြင္လည္းေနာက္က်ေနမွေတာ႔ဘာမွမတတ္နိုင္ဟုေတြးၿပီ ေအးေဆးပင္အေဆာင္ကိုလာခဲ႔လုိက္တယ္။
အေဆာင္ကိုေရာက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာကြ်န္ေတာ္နဲ႔အလားတူစြာေနာက္က်ေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကိုကြ်န္ေတာ္ေတြလို္က္ေတာ႔အားတက္သြားသည္။ထိုေကာင္ေလး၏ ပံုသ႑န္မွာ တုိင္ရင္သာၿဖစ္ပံု ၇သည္။ အသားအနည္းငယ္ညိဳၿပီး ပံုမွန္အေနအထားနွင္႔ပင္ၿဖစ္ေပသည္။


ထူးထူးၿခားၿခားဆြဲေဆာင္ မွဳ႔တစ္စံုတစ္ရာ သူထံမွာမေတြရေပ။ကြ်န္ေတာ္လည္း သူကိုေတြ႔ေသာ ဘယ္အတန္း ဘယ္ကဘာညာ ဆိုၿပီ အရွက္ေၿပ အနည္းငယ္နုတ္ဆက္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ထိုေကာင္ေလးက သူကဘုရာရွိခိုးခ်ိန္မမွိ လို႔မဟုတ္ဘဲ တိုင္းရင္သာ ခရစ္ေတာ္၀င္တစ္ေယာက္ၿဖစ္လို႔ မသြားတာၿဖစ္တဲ႔ အေၾကာင္းကြ်န္ေတာ္ ကိုရွင္းၿပေလသည္။
ထိုရွင္းၿပေသာေလသံေအးေအးေလးနွင္႔အတူ သူထံမွပ်ံလြင္႔လွေသာ အၿပံဳးမွ်မွ်ကို ၿမင္လိုက္ရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ရင္ထဲ လိုင္းအနည္းငယ္ထန္သြားသည္။ လွပေသာအၿပံဳးညွက္ညွက္ေလးထက္ မွ ၀င္းလက္ေနေသာ သြားတန္းေလေတြက ထူးၿခာစြာဆြဲေဆာင္နုိင္လြန္းေပသည္။


တိုင္းရင္းသာခ်င္းလူ မ်ိဳးတစ္ေယာက္ရဲ႔ရိုးသာလွေသာပထမအၿပံဳးတစ္ခ်က္ေအာက္မွာကြ်န္ေတာ္နူးညံစြာ က်ရွံဳးခဲသည္။
ေနာင္ပိုင္းအေဆာင္ေနရတဲ႔ရက္ေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ခ်ိဳမိန္ၿခင္းေတြ ယူေဆာင္ေပးခဲ႔တယ္။ သြားတူတူ လာတူတူ စားတူတူ ေနတူတူၿဖစ္ခဲ႔တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ မသိစိတ္အဆံုးမွာ ထိုခ်င္းေလဟာ ထာ၀ရေနရာယူထားခဲ႔တယ္။ အားလပ္ခ်ိန္ေလး အနည္းငယ္ရတာနဲ႔ မ်က္၀န္ထဲမွာ ပထမဆံုးေၿပးၿမင္ မိတာက ထိုတိုင္းရင္းသာေလးရဲ႕ ေအးၿမတဲ႔အၿပံဳးေလးတစ္ပြင္႔ကိုပင္ၿဖစ္ေလသည္။

စာသင္ရက္တစ္လ ၀န္းက်င္႔ခန္မွာပင္ ကြ်န္ေတာ္ထိုေကာင္ေလးေပၚ သံေယားဇဥ္ၿဖစ္ေနၿပီမွန္း မိမိကုိယ္ကိုသိရွိေနေလ ၿပီၿဖစ္သည္။ တစ္ရက္မွာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထမင္စားခ်ိန္ဆင္းေပးေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ထိုေကာင္ေလ က ကြ်န္ေတာ္ထိုင္ေနေသာ ခံုေဘးကိုလာထိုင္ၿပီး ပါကိုနမ္း၍ ခ်စ္တယ္ဟု ေၿပားသြားေလသည္။ မေမွ်ာ္လင္႔ထားေသာ မယံုၾကည္အပ္ေသာ စကားတစ္ခြန္းသည္ ပုန္းခိုေနေသာ ကြ်န္ေတာ္ရင္ထဲမွ ၿမတ္နိုးၿခင္းေတြကို တူးဆြဘို႔အခ်ိန္ခါေပးေနေလၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္ခုန္ ၍ ၾကည္နူးၿခင္း ေတြ စုၿပံဳခဲေလၿပီ။ ေလာကမွာခ်စ္ၿခင္းတ၇ားက ေယာက်ားနွစ္္ေယာက္ၾကာသို႔နူးညံစြာစီးဆင္လာေလ သည္။


ရက္တစ္ရက္ရဲ႕နွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေသာအခ်ိန္နာရီေတြမွာ ထမင္းစာခ်ိန္တစ္ခုသာလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နွစ္ ေယာက္ အတမ္းတဆံုးနွင္႔ အေလးနက္ဆံုးအခ်ိန္ေလးေတြၿဖစ္ခ႔ဲေလသည္။ထိုအခ်ိန္ေလးမ်ားတြင္ အေဆာင္၏ တတိယအေပၚဆံုးထပ္အေဆာင္ ေဒါင္႔ေလးမ်ားတြင္ စာက်က္မည္ဟု အေၾကာင္းၿပၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ လြတ္လပ္စြာ ၀တ္မွဳံကူးခြင္႔ရေသာေၾကာင္႔ပင္ၿဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္ေသာ သူကအိပ္မည္ဆိုလွ်င္႔ တစ္ေယာက္ေသာသူ၏ေပါင္ေလးမ်ားမွာ ေခါင္းအံုးၿဖစ္ေလသည္။ထိုအၿပင္ ထုိေကာင္ေလး၏ ပုခံုတစ္ဖက္သည္ ကြ်န္ေတာ္အတြက္နာခိုရာ အၾကင္နာေနရာေလးပင္ၿဖစ္ခဲ ေလသည္။


အမွန္မွာကြ်န္ေတာ္က အၿပင္ကေန အေဆာင္လာတတ္တာၿဖစ္ၿပီသူကေတာ႔ အေဆာင္ေနတဲ႔သူတစ္ ေယာက္ၿဖစ္သည္။သူနွင္႔ တစ္ခါေလာက္အတူတူအၿပင္ထြက္ခြင္႔ရဘို႔ၾကိဳးစာမိေပမဲ႔တင္းၾကပ္လွေသာ အေဆာင္စည္းကမ္းမ်ားေၾကာင္႔ကြ်န္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ စာသင္နွစ္၏ နွစ္၀က္အထိ အခြင္႔အေရးမရခဲ႔ ၾကဘဲ အေဆာင္တြင္းေတြ႔ဆံုၿခင္း၏ ၾကည္နူးမွဳ႔မ်ားနွင္႔သာ ေက်နပ္ခ႔ဲရသည္။ ထိုကဲ႔သို႔နွစ္၀က္ခန္႔ေန လာၿပီ သိတင္းက်ြတ္ကာလကိုေရာက္ေအာင္ စာေတြက်က္ၿပီ ေမွ်ာ္လင္႔ေနခဲတယ္။ကဲဒီေန႔ေတာ႔မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ေနတဲ႔ အခ်ိန္ကိုေရာက္ေလၿပီ။ အေဆာင္မွ ကြ်န္ေတာ္၏ ခ်စ္လွစြာေသာ ခ်င္းေလး အေဆာင္မွာေန႔တစ္၀က္ ထြက္ ခြင္႔ရေသာေၾကာင္႔ပင္ၿဖစ္သည္။


နွစ္ေယာက္သား အၿပင္တြင္ေသခ်ာခ်ိန္းၿပီ မန္းေလၿမိဳ႔၏ Blazonေရွားပင္ေမားသြားတယ္။ မိုးေတြ လည္းသည္ထန္စြာရြာေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာေအးစက္စက္ ေ၇ခဲမုန္႔ေတြကို တူတူေသာက္ခဲ႔ၾကတယ္။ဒီေန ဟာ သိတင္းက်ြတ္လၿပည္႔ေနလည္းၿဖစ္ၿပီတဲအၿပင္ ႔ အမွတ္တရဓါတ္ပံုရုိက္ဖို႔ကုိ အေပ်ာ္လြန္ၿပီ ေမ႔ခဲ႔ေသာ ေနတစ္ေနလည္းၿဖစ္ေလသည္။ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ေနရက္ေလးေတြကို အခ်ိန္သမားေတာ္ၾကီး ကေတာ႔ အခ်ိန္မွန္တိုက္စာေနတယ္။


ေအာက္တိုဘာမွာ မိုးေတြနဲ႔တူတူေပ်ာ္ခဲ႔တာကိုတမ္းတၿပီ ဒီဇင္ဘာရဲ႔ ေအးၿမေသာ ခရစ္စမတ္ကာလွကိုလည္း ေႏြးေထြးစြာၿဖတ္ေက်ာ္ခဲ႔ေလသည္။ခရစ္စမတ္ မတိုင္မွီ အခ်ိန္အတြင္မွာ တစ္ေယာက္ႏွင္႔တစ္ေယာက္ ၿမတ္နုိးၿခင္းေတြကို အရုပ္ေလးေတြသိုသိပ္စြာ ေပးအပ္ၿခင္းၿဖင္႔ ကုန္ဆံုးေစခဲ႔တယ္။ နွစ္တစ္နွစ္ရဲ႔ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ၿဖစ္တဲ႔ ခရစ္မမတ္ကာလနဲ႔ Happy New Yearအခ်ိန္ေတြမွာကြ်န္ေတာ္လက္နဲ႔ကို္ယ္တုိင္ၿပဳလုပ္ထားတဲ႔ ေရာင္စံုကဒ္ေလးေတြကိုေပးအပ္ ခဲ႔ေလသည္။ထိုသို႔ေပးအပ္ၿခင္းသည္မည္သည္႔ စိတ္ကူၿဖင္႔ေသခ်ာၿပဳလုပ္ခဲ႔ၿခင္းမဟုတ္ဘဲ႔ သူအလိုလို ၿဖစ္ေပၚလာေသာ အခ်စ္၏အ၇ိပ္တစ္ခုပင္ၿဖစ္ေပလိမ္႔မည္။


အခ်စ္မွန္းသံေယားဇဥ္မွန္းေသခ်ာ မသိေသးတဲ႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ အၿပန္အလွန္သံုၾကိမ္မွ်နမ္းၿပီးနွလံုးအိမ္အတြင္းမွ သူအတြက္စိုး၇ိမ္းစြာ ၿမတ္နိုးခဲ႔ဘူးသည္။ကြ်န္ေတာ္ေပၚ မည္သည္႔ခ်ဳပ္ခ်ယ္မွဳ႔တစ္စံုတစ္ာမွ မၿပဳလုပ္ေသာ ထိုခ်င္းေလသည္ ေက်ာင္းေနာက္က်ၿခင္းနွင္အၿခား ေယာက်ားေလးမ်ားၿဖင္႔စကားေၿပားေသာ အခါကြ်န္ေတာ္ေပၚ သ၀န္တိုတတ္ၿခင္းသည္လည္း သူကြ်န္ေတာ္ေပၚထားေသာ ခ်စ္ၿခင္းတရားဟု ပင္ထင္မိသည္။


ကြ်န္ေတာ္ယၡဳခိ်န္အထိ ေမ႔မရေသာ ေန႔ေလးတစ္ရက္မွာ ကြ်န္ေတာ္ဖ်ားေနေသာေနေလးပင္ၿဖစ္သည္။ ဆရာမရဲ႕ ေဆး၀ယ္ မုန္႔၀ယ္နွင္႔အၿခားေသာ ကိစၥမ်ားခိုင္သည္ကုိ မည္သူတစ္ဦတစ္ေယာက္ ကိုမွ် လုပ္ခြင္႔မၿပဳဘဲသူကိုယ္တိုင္ အပင္ပန္းခံၿပီ လုပ္ကိုင္ေပးေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဖ်ားေနလွ်က္ ၿဖင္႔ သူ၏ေပါင္ေပၚတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ႔ေသာ ထုိေနရက္ကို တစ္သက္မေမ႔နုိင္ေပ။

ထိုသ္ို႔ၿဖင္ အတန္းတင္စာေမးပြဲၾကီးသည္လည္းနီကပ္လာေနၿပီၿဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ေသာ ထိုခ်င္းေလး၏ ေမြးေန႔မွာ ေဖေဖာ္၀ါရီ(၉) ရက္ေနၿဖစ္ၿပီးေနာက္(၃)လပိုင္းရက္မ်ားမွာ စာေမးပြဲရက္မ်ားၿဖစ္ သည္။ ထိ႔ုေၾကာင္႔ကြ်န္ေတာ္သည္ အမွတ္တရခ်စ္လက္ေဆာင္အေနၿဖင္႔ ဖန္ခြက္ ေလးတစ္ခြက္ေပးခဲ႔သည္။ထိုေနာက္ပိုင္းတြင္ ကြ်န္ေတာ္နွင္႔ထို ခ်င္းေကာင္းေလ သည္စာကုိသာဂရုစိုက္ၿပီ ေတာ႔ သံုးလပိုင္းစာေမးပြဲၿပီခ်ိန္တြင္ ခြဲခြာသြားခဲ႔ရပါတယ္။ စာေမးပြဲၿပီလို႔ ကြ်န္ေတာ္ေကာင္ေလး ခ်င္းၿပည္ ၿပန္သြားတဲ႔ ေနာက္ပိုင္းတစ္ေယာက္နွစ္တစ္ေယာက္ စာေတြအၿပန္အလွန္ပို႔ေပးၿပီ လြမ္းဆြတ္ခ်င္းကို သက္ေသၿပခဲ႔ၾကတယ္။
သူဆီကစာတစ္ေစာင္ကြ်န္ေတာ္ထံေရာက္ေအာင္ ေစာင္႔ရတဲ႔အခ်ိန္ကအရမ္းၾကာလြန္ပါတယ္ဗ်ာ။ခ်ငး္ ၿပည္နယ္ကေလးဘက္ကစာတစ္ေစာင္မန္းေၿမကိုေရာက္ဘို႔ အရင္တုန္းက(၁၀)ရက္နီပါးၾကာတယ္။


ဒါေၾကာင္႔ကြ်န္ေတာ္သူစာေလးေတြကို ၿမတ္နိုးတန္ဘိုးထားမိပါတယ္။မည္သို႔ပင္ ၿမတ္နုိးတန္ဘိုထားပါ ေစ အခ်ိန္တန္ရင္ေလာကဓါက္ကို ခါးစီခံရမွာလူသဘာ၀ပါဘဲဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ထံ ေနာက္ဆံုးေရာက္ လာတဲ႔ကြ်န္ေတာ္ခ်င္းေလးရဲ႔စာမွာ “ဒိစာဟာ ကုိုယ္တို႔နွစ္ေယာက္အတြက္ ေနာက္ဆံးုၿဖစ္လိမ္႔မယ္တဲ႔ ဘာေၾကာင္႔လည္းဆုိေတာ႔ သူအမ်ဳိဳးေတြ ရွိတဲ႔ ဆြတ္ဇာလန္ကို သြားရေတာ႔မွာၿဖစ္လို႔ မင္းဒီစာကိုဖတ္ ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာသူၿမန္မာနိုင္ငံမွာ ရွိနိုင္ေတာ႔မွာ” မဟုတ္ဘူးလိုေၿပားထားတယ္။


သူရဲ႔ ေအာက္ဆံုးစာ ေၾကာင္းမွာစတားၿပၿပီးေရးခဲ႔တဲ႔စာသားေလးကို ကြ်န္ေတာ္ဖတ္မိတဲ႔ အခ်ိန္တုိင္းမ်က္ရည္၀ဲမိတယ္။ အဲစာေလးကဘာလည္းဆုိေတာ႔ “သူဘယ္ေနရာ ဘယ္ကုိဘဲေရာက္ေနပါေစ သူအၿမဲသတိရေနမွာ ၿဖစ္ၿပီ သူသက္ရွည္ေနသမွ်ကာလပတ္လံုး သူဘ၀ရဲ႕ တစ္စိတ္တေဒသ အၿဖစ္နဲ႔ သတိရေနမွာပါ” လိုေရးထားတယ္။ခုဆိုရင္ သူနဲ႔ပတ္သက္မွဳ႔ ၿပတ္ဆဲအဆံုးသတ္သြားတာ ေၿခာက္နွစ္ေက်ာ္လာေပမဲ႔ ထိုအသံေလးကုိ နာထဲၾကားေယာင္မိတုိင္းငိုေနမိတုန္းပါဘဲ။


ေနာက္ဆံးုမွာကြ်န္ေတာ္ အဆက္သြယ္လုပ္လိုမရေတာ႔ေသာ ထိုခ်င္းေကာင္ေလးသည္ ကြ်န္ေတာ္ ဘ၀၏ ပထမဆံုးအခ်စ္ဦၿဖစ္ခဲ႔ၿပီး တိုင္ဆိုင္တဲ႔အရာေတြၾကံဳတိုင္းအၿမဲသတိ၇ေနမိေသာ အခ်စ္ဦးသူတစ္စိမ္းတစ္ေယာက္ၿဖစ္ခဲေလေတာ႔သည္္။တစ္ကယ္ လို႔မ်ား ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ဒီစာေလးကို နုိင္ငံရဲ႔တစ္ေဒါင္႔တစ္ေနရာမွာရွိေနခဲ႔လို႔ ဖတ္မိခဲ႔မယ္ဆုိရင္ေလ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ထုိခ်င္းေကာင္ေလးတို႔ရဲ႔ ခ်စ္ၿခင္းသက္တမ္း အတြင္းပို္င္မွာ ထိုခ်င္းေကာင္ေလးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ဓါတ္ ပံုေလးတစ္ပံုေတာင္မရွိေပမဲ႔ ထိုခ်င္းေလးရဲ႕ပံုရိပ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္နွလံုးသားထဲမွာ အၿမဲထာ၀ရရွိေနအံုး မွာပါလို႔ ေၿပားလုိက္ပါရေစ။

တစ္ကယ္လို႔မ်ား ခ်န္ထားခဲ႔ေသာ ေနရာမွာ မန္းၿမိဳ႔က တစ္ေယာက္ေသာ သူက်န္ေနရစ္ခဲ႔တာကို သတိရရင္ ေက်းဇူးၿပဳၿပီၿပန္လာခဲ႔ပါလုိ႔ ေၿပားလိုက္ပါရေစဗ်ာ။

(ကြ်န္ေတာ္အတြက္ ဒီ၀တၳဳေလးကိုေရးသာဘို႔ ခြင္႔ၿပဳခဲ႔ေသာ မန္းေၿမမွ တစ္ေယာက္ေသာသူကုိ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္နွင္႔ အခ်ိဳ႔ေသာ ၿဖစ္စဥ္မ်ား တြင္ မွားယြင္းမွဳ႔ရွိခဲ႔ပါက စာေရးသူ၏ ေရးသာမွဳ႔ညံဖ်င္းၿခင္းသာၿဖစ္သည္ဟုေၿပားၾကာပါရေစခင္ဗ်ာ)

ေနမင္းခ