ေမွာ္

ဒီေန႔သည္ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္စတင္၀င္ေရာက္ေသာ ေန႔ၿဖစ္သည္။ ထုိေၾကာင္႔စတစ္အက်ီလည္ ကုတံုးနွင္႔ ကခ်င္ပုဆိုးကို ခပ္မိုက္မိုက္၀တ္ထားေလသည္။ ဆုိင္ကယ္ကိုဆီတစ္ခ်က္ ၾကည္႔ၿပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္၏ ရံုးသြာရန္အစၿပဳၿခင္းသည္ အားလံုးၿပည္႔စံုေလသည္။ မိမိကုိယ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည္႔ၿပီး မွန္ တြင္ေပၚေနေသာ မ်က္နွာကိုေက်နပ္ေသာေၾကာင္႔ ခပ္လြင္႔လြင္႔အၿပံဳးတစ္ခ်က္ကိုၿပံဳးလုိက္သည္။ အား လံုးမုိက္ရေပမည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆုိေသာ္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေမွာ္ ၿဖစ္ေနေသာေၾကာင္႔ပင္ၿဖစ္သည္။



အခ်ိန္က မနက္ကိုနာရီိတိတိတြင္ ရံုးအေဆာင္ၿဖစ္ေသာ ဘူးကြဲမွ စတင္ထြက္ေလသည္။ဆိုင္ ကယ္ တစ္ဆယ္ငါးမိနစ္စီးယံုမွ်ၿဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေသာ ရံုးသို႔ေရာက္ေပမည္။ ဆိုင္ကယ္ကို ဟန္ပါပါစီးၿပီး ရံုးသို႔ဆိုင္ကယ္ၿဖင္႔လာေသာ အၿခားမိန္းမပ်ိဳ နုနုေလးမ်ားကိုလညး္ မ်က္စီအစာေက်ြး ေနသည္။ဒိလိုနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ရံုးကုိေရာက္ေတာ႔ အလုပ္လုပ္ရမည္႔ စာပြဲကို စာေရးမေလးတစ္ေယာက္ လိုက္ပို႔ေလသည္။ ခုမွစတင္ အလုပ္စ၀င္တာၿဖစ္ေပမဲ႔ ကုိယ္အိမ္ကိုယ္ရာကို ေရာက္ေနသလိုခံစားရ တယ္ဗ်။



ရံုးခ်ိန္နည္းနည္းေလာက္ေက်ာ္ေတာ႔ ကားတစ္စီးေရာက္လာတယ္။ၿပီးေတာ႔ကာေပၚက အရာ ရွိတစ္ေယာက္ဆင္းလာတဲ႔ အခ်ိန္မွာ စာေ၇းမေလးတစ္ေယာက္က ေမွာ္ အဲ႔တာ မင္းဆရာလိုေၿပား တယ္။ ေသခ်ာၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အသက္က ၄၀ ၀န္က်င္ေလာက္ အသားေဖြးေဖြးနဲ႔ခပ္ေၿဖာင္႔ေၿဖာင္႔ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔လိုက္တယ္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကိုတစ္ခ်က္မွ ရွိဳးၿပီးေတာ႔ သူအခန္းထဲကို တန္း ၀င္သြားတယ္။ ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ ဂ်ဴတီရီပို႔ကိုသြားတင္ေတာ႔ အခန္းအ၀င္၀မွာ ကတီပါဖိနပ္ ဆင္ ဆြယ္ေရာင္ေလး တစ္ရံ ခ်ြတ္ထားတယ္။



ဒီဖိနပ္ေလးကိုၿမင္ေတာ႔ အိမ္က ေဖေဖကိုသြားသတိရတယ္ ေဖေဖကလည္း ဒိလိုဖိနပ္ကို အၿမဲ စီးေလ႔ရွိတယ္ေလ။ဂ်ဴတီရီပို႔တင္ေတာ႔ တစ္ခ်က္ၾကည္႔ၿပီး သြားလို႔ရပိ အလုပ္ကိုေသခ်ာဂရုစိုက္ ေမွာ္ လိုုမွာခဲ႔ေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ထိုလူၾကီးကုိ ၿမင္လုိက္ရတဲ႔ အခါမွာ ရင္ထဲမွာတစ္ခုခုၿဖစ္သြားတာေသ ခ်ာတယ္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ္က ေက်ာင္းမွာကထဲက ကုိယ္ကိုယ္ကို BI ဆိုတာကိုသိတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ႔ ဆရာသမားဆိုေတာ႔ ဆင္ခ်င္ရမယ္လိုို႔တန္ၿပီးသတိထားလိုက္တယ္။



ကြ်န္ေတာ္ေနရမဲ႔ အခန္းကိုၿပန္ေရာက္ေတာ႔ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ အလုပ္ကို ဂရုစိုက္ဖို႔မွာလိုက္တဲ႔ ဆရာ မ်က္၀န္းေတြကို သတိရေနတယ္။ဆ၇ာကုိေတြ႔လုိက္တဲ႔ အခါမွာ အရင္ကပတ္သက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ လူတစ္ ေယာက္လိုစိတ္ထဲမွာၿဖစ္မိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနခင္းပိုင္းေရာက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ရာထူးတူ တစ္ေယာက္ ကို ဆရာနာမည္ေမးၾကည္႔မိတယ္။



ကြ်န္ေတာ္ေတာ္ေတာ္အံၾသသြားတယ္။ဆရာနာမည္ကလည္းကြ်န္ ေတာ္နဲ႔တူတယ္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ္က ေမွာ္တစ္လံုးထဲ ဆရာနာမည္က ေမွာ္သခင္တဲ႔။ ဘယ္ေလာက္ဂႏၶ၀င္ ဆန္ေသာ အမည္ပါလဲဗ်ာ။



ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ရံုးဖြင္႔ရက္ေတြမွာ ဆရာကို ခိုးၾကည္႔ၿပီး ရင္ေတြခုန္ခဲ႔ရတယ္။ ဆရာကေတာ႔ ကြ်န္ ေတာ္ကုိ ဆရာတပည္ဆက္ဆံေရးထက္မပိုတဲ႔ အၾကည္႔ေတြနဲ႔ဘဲ အၿမဲေနတတ္တယ္။တစ္ရက္မွာ ၀န္ ၾကီးခရီစဥ္ရွိလို႔ အလုပ္ေတြမ်ားေနတဲ႔အခ်ိန္ ဆရာက ေမွာ္က ကြ်န္ေတာ္ကိုေခၚၿပီး ေမွာ္ေလးတဲ႔အလုပ္ ေတြမ်ားေနတယ္ ညေနပိုင္းအခ်ိန္ပိုေနေပးတဲ႔။ က်န္တဲ႔သူေတြက အိမ္ေထာင္သည္ေတြမ်ားေတာ႔ ၿပန္ ပေလ႔ေစတဲ႔။ အၿပန္ကုိ မငး္ကို ကိုယ္ၿပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္တဲ႔။



ရင္ထဲဲမွာေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္ အလုပ္ခ်ိန္ၿပီးတဲ႔ အပိုခ်ိန္ဆို ဆရာအခန္းမွာေနၿပီးအနည္း ဆံုး အၿပံဳမွ်မွ်ေလးထက္က သြားတက္ေလးကိုေတာ႔ ၿမင္ခြင္႔ရေတာ႔မယ္ေလ။ ေနာက္ၿပီး ကုိယ္သင္းနံ ေမြးေမြးေလကိုလည္းကြ်န္ေတာ္ ရွဴရွဳိက္ခြင္႔ရေတာ႔မွာေသခ်ာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ညေနပိုင္းေရာက္လာတယ္ ရံုးဖယ္ရီကလည္း ၿပန္သြားၿပီ။ ဆရာက လိုက္ပို႔မယ္ဆိုေၿပားတာ ဒီေန႔ကြ်န္ေတာ္က ကပ္စီးကုတ္ၿပီးရံဳး ကိုဆိုင္ကယ္မစီဘဲ ဖယ္ရီနဲ႔လာတာကိုသိေနတယ္ထင္တယ္။



အပုိအလုပ္ခ်ိန္တစ္ခုလံုးမွာ ဆရာနာမွာပူကပ္စြာေနခြင္႔ရလုိ္က္တဲ႔ အခ်ိန္ေလးေတြ အရမ္းေပ်ာ္ ဘို႔ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ညေန ၇ နာရီေက်ာ္ေလာက္ေတာ႔ အလုပ္ေတြလက္စသပ္ေနတုန္းဆရာက ေမွာ္ေလး ထမင္းသြားစားမယ္ၿပီးမွ အေဆာင္ပို႔ေပးမယ္လို႔ေၿပားလာတယ္။ ရပါတယ္ ဆရာအေဆာင္ ေရာက္မွဘဲစားပါေတာ႔မယ္ ခင္ဗ် လိုေၿပားလိုက္တာကို ုဆရာက လာပါကြာအားနာမေနနဲ႔ မင္းကူညီ လို႔ ကုိယ္လညး္အဆင္ေၿပသြားတာ မဟုတ္ရင္ေတာ္ေတာ္နဲ႔ၿပီးမွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူဆုိၿပီး သေၿပကုန္က ေမားခမ္းႏြံ ေတာင္ေပၚဆိုင္သို႔ ေခၚသြားေတာ႔တယ္။



ဆိုင္ေရာက္ေတာ႔ ေသာက္တယ္မို႔လားလိုေမးလာတာကို ေခါင္းညိပ္ၿပလုိက္ေတာ႔ဆရာက Double Black တစ္လံုးမွာလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔နွစ္ေယာက္သား အကင္အစံုနဲ႔စြဲၾကေတာ႔ေပါ့ဗ်ာ။ဆရာ က မင္းေဖေဖေနေကာင္းလာေမွာ္လို ၿဗဳန္းဆိုင္းၾကီးေမးလာတယ္။ ဟုတ္ေနေကာင္းတယ္ဆရာ။ဆရာ ကေဖေဖကိုသိလို႔လားလိုေမးေတာ႔ သိတာေပါ့ကြာ။ မင္းေဖေဖနဲ႔ကအရင္းနီဆံုးေတြလိုၿပန္ေၿပားတယ္။ ေနေကာင္းတယ္ေဖေဖက ေမေမကေတာ႔ဆံုးသြားၿပီဆရာဆိုေတာ႔ ေအာ္မႏြယ္ေတာင္ဆံုးရွာၿပီကို ဟု ဆရာက တမ္းတမ္းတတေၿပားေလသည္။



ဆရာသည္ ကြ်န္ေတာ္အား အသားဖတ္နွင္႔အၿခားေသာအရာမ်ားကို စားလွ်က္ကပင္ ထည္႔ေပး ေလသည္။ ဆရာအေနၿဖင္႔ အမွတ္တမဲ႔ၿဖစ္ေသာ္လည္းကြ်န္ေတာ္သည္ထိုအၿပဳမူမ်ားအတြက္ မ်ားစြာ ေပ်ာ္ရြင္မိေလသည္။ထိုသိုၿဖင္႔ ဆရာအေဆာင္တြင္လုိက္အိပ္ရန္အေၾကာင္းဖန္ေလသည္။ အဘယ္ ေၾကာင္႔ဆုိေသာ္ ဆရာသည္ေတာ္ေတာ္ေအာင္ေသာက္ေနတဲ႔ အၿပင္ အၿပန္ကားမေမာင္းနုိင္ေသာ ေၾကာင္႔ပင္ၿဖစ္သည္။ ဒီလိုနွင္႔ကြ်န္ေတာ္သည္ဆရာ အခန္းထက္က အိပ္ယာေပ်ာ္တြင္တစ္ညတာ အိပ္ ခြင္႔ရခဲ႔ေလသည္။



ဆရာအေဆာင္က ေက်ာက္မ်က္ရံုးေရွ႔ရွိ ကံေကာ္ေဆာင္တြင္ၿဖစ္သည္။ တတိယထပ္ ရွိအခန္း တစ္ခုလံုးဆရာအခန္းၿဖစ္ၿပီ သပ္ရပ္ခန္႔ၿငားလွသည္။ ဆရာေၿပားေသာ တုိက္ကိုေရာက္တဲ႔အခါ ဆရာ မူးေနသၿဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္သည္ဆရာအား အနည္းငယ္ ဟန္အပ်က္ေအာင္တြဲေခၚလာေလသည္။ေတာ္ ေသးသည္ လူၾကီးခရီစဥ္က တနလၤာေန႔ ၿဖစ္ၿပီး ဒီေန႔ကေသာၾကာေနညၿဖစ္ေနၿခင္းသည္ ကြ်န္ေတာ္ တို႔သက္သာရာရသြားေလသည္။



အခန္းကိုေရာက္တဲ႔ အခါမွာ ဆရာကိုကုတင္ေပၚတင္လုိက္သည္။ၿပီးေနာက္ အခန္းထဲရွိအ၀တ္ အစားမ်ားကိုရွာၾကည္႔ေတာ႔ ည၀တ္အက်ီကိုေတြ႔ေလသည္။ ထိုေနာက္ဆရာကို ည၀တ္အက်ီလဲေပး ရန္ကြ်န္ေတာ္စတင္ၾကိဳးစာေလေတာ႔သည္။ဆရာအက်ီးကို ခ်ြတ္လိုက္တဲ႔ခဏမွာ ေလားၾကၾကီးနွင္႔ ကြ်န္ေတာ္ခဏ အဆက္သြယ္ၿပတ္မလိုေတာင္ၿဖစ္သြားမိသည္။ ေတာင္႔တင္လွေသာ ကုိယ္နွင္႔ အသား အေရသည္ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ကုိမရိုးမရြၿဖစ္ေစသည္။ ထိုေၾကာင္႔ကြ်န္ေတာ္သည္ အၿမန္ဆံုးအ၀တ္လဲ ၿခင္းကုိ အဆံုးသတ္လိုက္ရသည္။ထိုသို႔မဟုတ္လွ်င္ ေမွာ္ကုိယ္စိတ္ကိုထိန္နိုင္မည္မဟုတ္ေပ။



ညအိပ္ခ်ိန္သို႔ေရာက္လာေသာအခါတြင္ ေမွာ္အတြက္ၿပသ၁နာ အနည္းငယ္ရွိလာေလသည္။ ထိုအေၾကာင္းရာမွာ ဆရာကလည္း မူေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေနရာတြင္ အိပ္ရမည္မသိဘဲၿဖစ္ေန ေလသည္။ ဆရာနွင္႔အတူလည္းအိပ္လို႔မၿဖစ္ေပ။ထိုသို႔ကို္ယ္ဆရာသမားနွင္႕ အိပ္ရန္လည္းကြ်န္ေတာ္ မ၀ံမရဲၿဖစ္မိသည္။ထိုေၾကာင္႔ ေစာင္တစ္ထည္နွင္႔ ေခါင္းအံုးစရာ ဆရာပုဆိုးသံုးထည္ကိုယူၿပီး ေတာ္ ဆရာကုတင္ေဘးမွ ဖ်ာထက္တြင္အိပ္လိုက္ေလသည္။



ညဥ္႔ဦယံေလာက္တြင္ မိုးေတြရြာလာလို႔ထင္သည္ အနည္းငယ္ခ်မး္လာေလသည္။ ထုိသို႔ေတြး ေနမိေသာအခ်ိန္တြင္ အခန္းမီဖြင္႔သံကို ေဂ်ာက္ကထဲၾကားလိုက္ရသည္။ ဆရာအေပါ႔စြန္သြားသည္ လို႔ ေတြးၿပီးၿပန္အိပ္ရန္ေဆာင္ကို တင္းတင္းၿခံဳလိုက္သည္။ခဏေနေတာ႔ အားဒီကေလး ကုတင္အက်ယ္ ၾကီးကို လာအိပ္တာမဟုတ္ဘူ ေအာက္မွာအိပ္ေနတယ္ ထထေမွာ္ ေအာက္မွာအိပ္ေနတယ္။ မိုးကေအးပါတယ္ဆို အေအးပတ္ကုန္ေတာ႔မယ္ဆုိၿပီးနုိးတယ္ဗ်။ အဲတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္းထၿပီး ေတာ႔ ကုတင္ေပၚသြားအိပ္တယ္။ အိပ္ရမွာေတာင္ရင္ခုန္းလြန္းလို႔ ဗ်ာ။ ဆရာကိုယ္သင္နံေတြက အိပ္ ယာတစ္ခုလံုးမွာစြဲထင္ေနတယ္။



ဒီလိုနဲ႔ပဲ တစ္ညတာကို ဆရာနဲ႔တူတကြၿဖတ္သန္းခဲရေလသည္။ မနက္မိုးလင္းေတာ႔ အေဆာင္ ကို ဆရာၿပန္လိုက္ပို႔တဲ႔ အခ်ိန္ ဆရာမ်က္နာမွာ အမည္ေဖာ္ၿပလုိ႔မရနိုင္တဲ႔ မ်က္နာထားတစ္မ်ိဳးကိုေတြ႔ လိုက္ရတယ္။ အဲအၿပဳံုးကုိကြ်န္ေတာ္မၾကိဳက္ဘူးဗ်ာ။ အေဆာင္ေရာက္ေတာ႔နုတ္ဆက္ၿပီးၿပန္သြားတဲ႔ ဆရာကို ၾကည္႔ၿပီး လြမ္းရၿပန္အံုးမွာေပါ့ ရံုးပိတ္ရက္နွစ္ရက္ကုိ ဆရာရယ္လို႔ ေတြးေနမိတယ္။ အဲအခိ်န္ မွာ အိမ္ကဖားသားၾကီးဖုန္း၀င္လာတယ္။ သားငယ္ထၿပီလာ။ဘာလုပ္ေနလညး္။ဘာစားၿပီၿပီလည္းေပါ႔။



သားအဖနွစ္ေယာက္စကားတစ္ေၿပားေၿပားနဲ႔ ေၿပားရင္နဲ႔ ညကအရက္ေသာက္တဲ႔ အေၾကာငး္ ေရာက္သြားတယ္။ၿပီးေတာ႔ ဆရာေမွာ္သခင္က အေဖကိုသိတယ္ဆိုတာလည္းေၿပားလုိက္ေရား အေဖ ဘက္က စကားသံေတြ ခဏတာတိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ၿပီးေတာ႔ အင္းသားတတ္နိုင္သေလာက္သီခံပါ။ ဘယ္အရာကိုဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ သားဆရာေမွာ္ေၿပာလာရင္လက္ခံ။ တစ္စံုတစ္ခုေၾကာင္႔သားနာၾကင္ခံစားရ တယ္ဆိုရင္ အေဖမ်က္နွာကိုၿမင္ေယာင္ၿပီးသီခံေပးပါ လိုေၿပားလာတယ္။



ဟုတ္အစ္ေဖသားသီခံမွာပါ အရာတိုင္းကိုေပ့ါဆိုေတာ႔ အင္းသားရယ္ တစ္ခ်ိန္က မင္းဆရာက နာမည္ၾကီးေပါ့ သူရဲ႔ အၿပဳံးတစ္ခ်က္နဲ႔ စြဲလမ္းခဲ႔တဲ႔သူေတြအရမ္းမ်ားေတာ႔ မာနလည္းၾကီးတယ္။ ပညာ ကလညး္တတ္ေတာ႔ အဲကတဲက ဆရာၾကီးလို႔ေၿပားၿပီးဖုန္းခ်သြားေလသည္။ထိုေနာက္ပိုင္းတြင္ ဆရာ သည္ကြ်န္ေတာ္ကုိပိုမိုနီးကပ္စြာ ဆက္ဆံေလသည္။ ထိုသို႔အနီးကပ္ေနလို႔ရေအာင္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ကုိသူ၏ ကုိယ္ေရးအရာရွိအၿဖစ္ခန္႔အပ္လုိက္ေသာေၾကာင္႔ပင္ၿဖစ္သည္။



ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြဟာ ရာသိစက္၀န္းမွာ ေၿပာင္းလဲခဲ႔ေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္လည္း ဆရာ ၏အရိပ္တစ္ခုပမာၿဖစ္ခဲ႔ၿပီ။ အခ်ိန္တိုင္း ေနရာတိုင္းနွင္႔ ဆရာ၏ အဆာင္သည္ပင္ကြ်န္ေတာ္ စားအိမ္ ေသာက္အိမ္နွင္႔ ေပ်ာ္စရာဘံုေလးတစ္ခုၿဖစ္ခဲ႔သည္။တစ္ရက္မွတ္မွတ္ရရ ကြ်န္ေတာ္အသက္ ၂၀ ၿပည္႔ ေသာ တစ္ရက္တြင္ ဆရာသည္ကြ်န္ေတာ္ကုိေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးမည္ဟု ေၿပားၿပီ သူ၏အေဆာင္ သို႔ေခၚေလသည္။



ကြ်န္ေတာ္လည္းအေဖထံဖုန္းဆက္ၿပီးၾကြားမိလို္က္ေသးသည္။ ထိုအခါ ေမွာ္အေဖ က သားအရားအားလံုးကို လက္ခံနုိင္ေအာင္ၾကိဳးစာပါ။ ဘယ္အရာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္လက္တုန္႔မၿပန္ပါနဲ႔လို႔ ထပ္မွာေလသည္။ ထုိသို႔ေၿပားၾကားသည္ကုိ ကြ်န္ေတာ္မည္သို႔ဆိုလုိသည္မွန္းမသိေပမဲ႔ လက္ခံခဲသည္။



အသက္နွစ္ဆယ္ၿပည္႔ေသာ ညတစ္ညရဲ႔ နူးညံၿခင္းေတြက ကြ်န္ေတာ္ထံေရာက္ရွိလာေလ သည္။ ဆရာေမွာ္သခင္သည္ ကြ်န္ေတာ္ကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အၿဖစ္ လက္ေဆာင္တစ္ခုကုိ ထူၿခား စြာေပးခဲ႔သည္။ထုိလက္ေဆာင္၏ စြဲမက္မွဳ႔မ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္နုတ္ခမ္းၿဖားထက္တြင္ စြဲထင္ေနခဲ႔ ေလသည္။နူးညံေသာ စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ တမ္းတရန္ အဆင္သင္႔ၿဖစ္ေနေသာ ရင္ခြင္ထက္တြင္ တခဏတာခိုလံုခြင္႔ရရွိခဲၿပီးေနာက္ ရနံသင္းေသာ အိပ္ယာထက္တြင္ နွစ္ကိုယ္တူအိပ္စက္ခဲ႔သည္။



ထိုသို႔ၿဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္ေမွာ္သည္ ဆရာေမွာ္သခင္၏ မာယာၿမိဳင္ေတားမွ လမ္းေပ်ာက္ၿခင္းကို ေပ်ာ္ရြင္ခဲ႔ရေလသည္။အခ်စ္သည္ တစ္စံုတစ္ခုမွ ထူးၿခားစြာစီးဆင္သြားၿပီဆိုလွ်င္ ထိန္းသိမ္းရန္အလြန္ ခက္ခဲေလသည္။ထိုေၾကာင္႔လူေၿမာက္မ်ားစြာသည္ အခ်စ္ေရစီေၾကာင္းတြင္ ရူးရူးမိုက္မိုက္ ေပ်ာ္၀င္ ၾကေလသည္။ ထိုအရာကို အခ်စ္သီသန္႔ဟုေခၚဆိုလွ်င္လြန္မည္မထင္ေပ။



အသက္နွစ္ဆယ္ၿပည္႔ၿပီးသည္႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေလားကဓံ၏ ေၿပာင္းလဲၿခင္းမ်ားစြာကို ကြ်န္ ေတာ္ေမွာ္လက္ခံရရွိေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆုိေသာ္ ဆရာသည္ ကြ်န္ေတာ္ကုိ ကုိယ္ေရအရာရွိ ေနရာမွ မူရင္းဌာနသို႔ၿပန္ပို႔လိုက္ေသာေၾကာင္႔ပင္ၿဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္္ေနရာတြင္ အၿခားတစ္ေယာက္ အားအစားထိုးေလသည္။ အစားထိုခံလိုက္ရေသာ ထိုေကာင္ေလသည္ ယခင္ကကြ်န္ေတာ္ရရွိခဲ႔ေသာ အခြင္႔ေရးမ်ားစြာကို လက္ခံရရွိေလေတာ႔သည္။ကြ်န္ေတာ္၀မ္းနည္စိတ္ေတြ တစ္ခ်ိန္လံုး၀င္ေနမိသည္။ ဘာေၾကာင္႔မ်ားဆရာထိုသို႔ၿပဳလုပ္သည္ကိုလည္းသိခ်င္ေနသည္။



ခံစာရလြန္းလို႔ရူးခ်င္ေနေလသည္။ ဆရာကို သတိရစိတ္တမ္းတစိတ္ေတြမ်ားစြာၿဖစ္ေနသည္။ သိုေသာ္ ဆရာသည္ ယခင္းကနွင္႔ၿခားနာစြာ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ကဲ႔သိုကြ်န္ေတာ္အားၿပဳမူေလသည္။ ထိုသို႔ ခံစားရေသာအခါတြက္ ကြ်န္ေတာ္ဖခင္ေၿပားေသာ ဒီနုုတ္မခမ္းထက္ စကားေတြေၾကာင္႔ ရူးသြပ္ ခဲ႔ရတဲ႔ သူေတြ အမ်ားၾကီးငါသားဆိုတာကို ၿပန္ၾကားေယာင္မိတယ္။ ၀ဋ္ရွိသမွ်ေတာ႔ ေၾကေအာင္ဆပ္ ေတာ႔ ေမွာ္တဲ႔။



ထိုေနာက္တြင္ ဆရာ၏ဥပကၡာတရားကို မ်က္ကြယ္ၿပဳနုိင္ရန္အတြက္ၾကိဳးစားေနရသည္။ထမင္း စားခ်ိန္တြင္လညး္ အဆံုမိေတာင္ ရံုးတက္ရံုးဆင္းခ်ိန္မ်ားတြင္လည္းထိတ္တိုက္မတိုးမိေအာင္ေရွာင္ မိသည္။ ထုိအၿပင္ ယခင္ရရွိခဲ႔ေသာ ဆရာေမွာ္သခင္ထံမွ နူညံမွဳ႔မ်ားကိုလညး္ သတိမရမိေအာင္ ထိန္း သိမ္းေနထိုင္ေနမိသည္။



ထုိသို႔လြမ္းဆြတ္ၿခင္းကို ေၿဖေၿဖာက္ရန္အတြက္ အရက္ကိုေနစဥ္ရက္စက္ ေသာက္မၿခင္းသည္ကြ်န္ေတာ္ လြမ္းေဆြးၿခင္း၏ အမွန္တရာပင္ၿဖစ္ေပသည္။ ထိုသို႔ေနစဥ္ရက္စက္ ေသာက္ပါမ်ားေသာ အခါကြ်န္ေတာ္သည္ အရင္ကလို႔ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနေသာလူငယ္အၿဖစ္မွ ေပစုတ္စုတ္အရက္သမားေပါက္စပံုစံၿဖစ္ေပၚေနေလသည္။





၇ံုးမွလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာရွိမွန္းသိေသာ္လည္းမည္သည္႔ အေၾကာင္းၿဖစ္မည္ကိုမူေသခ်ာမသိေသာေၾကာင္႔ ေ၀ဖန္ၿခင္းမရွိေပ။ကြ်န္ေတာ္သည္ အရက္ကု္ိအေဖာ္ ၿပဳပါမ်ားသၿဖင္႔ တစ္ရက္ေတြ အစာအိ္ေသြးေၾကားေပါက္ေလသည္။ထိုေန႔သည္ကြ်န္ေတာ္ဘ၀အတြက္ အနာၾကင္ဆံုး ေန႔ရက္လည္းၿဖစ္ေလသည္။ကြ်န္ေတာ္ေဆးရံုတက္ရေၾကာင္းေဖေဖသိေသာအခါ မန္းေလမွ ေဖေဖခ်က္ၿခင္းဆင္လာေလသည္။



ထုိေနာက္ ေဆးရံုးသိုေရာက္ေသာအခါကြ်န္ေတာ္သည္ ေအာ္ပေရးရွင္းပင္၀င္ေနၿပီၿဖစ္သည္။ ေအာ္ပေရးရွင္းၿပီးဆံုးေသာလို႔ကြ်န္ေတာ္ကုိ အခန္းၿပန္ပိုတဲ႔အခ်ိန္ မွာ ကြ်န္ေတာ္အေဖၿပာယာခတ္ေနသည္။



ေဆးအရွိန္ေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္မနက္မွ သတိရေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္အေဖ၏ ဖုနး္ေၿပားသံ ကို ၾကားေနရသည္။ ဒီမွာေမွာ္ မင္းလက္စားေၿခခ်င္ရင္ ငါကုိတုိက္ရုိက္လာေၿခပါ ငါသားကိုေတာ႔ ဒီ ေလာက္နဲ႔ဘဲ ေက်နပ္ေပးပါကြာ။ ငါနဲ႔နြယ္မွာဒီသားေလးတစ္ေယာက္ဘဲရွိတာ ဆံုးရွံုးသြားလို႔မၿဖစ္ဘူး။ ငါတစ္ကယ္ကုိေတာင္းပန္တာပါ။ အတိ္တ္က အၿဖစ္ေတြမွာ မင္းကို နစ္နာစရာေတြ ၿဖစ္ခဲ႔ေပမဲ႔ ဘယ္ သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိလုပ္ခဲ႔တာမဟုတ္ခဲ႔ဘူးေမွာ္သခင္။ အဲဒီအတြက္မင္းေပ တဲ႔ တုန္႔ၿပန္မွဳ႔က အရမး္ၿပင္းထန္လြန္းတယ္ကြာ။ တစ္ကယ္လို႔သာ ငါသားေလး တစ္ခုခုၿဖစ္ခဲ႔ရင္ မင္း ကိုငါကုိယ္တုိင္ လာသတ္မယ္ေမွာ္သခင္။ မင္းဟာ သူငယ္ခ်င္းစိတ္မထားတဲ႔ အတၱၾကီးၾကီလူတစ္ ေယာက္ဘဲ။



ငါသားကိုငါၿပန္ေခၚသြားမယ္ ငါ႔သာက ငါနဲ႔တူတဲ႔အတြက္ မင္းကိုစိတ္၀င္စာေကာင္း၀င္စားလိမ္႔ မယ္။ ဒါေပမဲ႔ငါထိန္းသိမ္းနုိင္ပါတယ္ငါသားကို မင္းရဲ႔အရိပ္ အသံ အၿပဳံးဘာမွ မရွိတဲ႔ တစ္ေနရာကို ငါ ၿပန္ေခၚသြားေတာ႔မယ္။ အမွန္က ငါမွာတာပါကြာ အရင္ကမင္းငါေပၚထားခဲ႔တဲ႔ သံေယားဇဥ္လက္က်န္ ေတြ ေပၚမုန္းတီစိတ္ၿဖစ္ေနတဲ႔မင္ကိုေၿပေၿပာက္ပါေစဆိုၿပီးေတာ႔ ငါသားေလးကို မင္းနာကို တမင္ပို႔ ထားတာ မင္းလုပ္ရက္တယ္ ေမွာ္ရယ္လို႔ ဆက္တုိက္ေၿပားေနတာကိုၾကားလုိက္ရတယ္။



ေတာ္ေတာ္လည္းအံၾသသြားသလို႔ ေဖေဖနဲ႔ ဆရာေမွာ္သခင္ၾကားက ဆက္သြယ္မွဳ႔ကုိလညး္ နာလည္သြားတယ္။ အတိတ္ကဇတ္လမ္းေတြ ထိုသို႔ရွိခဲ႔ၾကေလေသာအခါ ဦေမွာ္သည္ကြ်န္ေတာ္ကို ယခင္ကမနိုင္ခဲ႔ေသာ တုိက္ပြဲအတြက္ အနုိင္ပိုင္းေလၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ကဦးေမွာ္ကိုတစ္ကယ္ခ်စ္ခဲ႔မိေတာ႔ ဦးေမွာ္ရဲ႔ ေမွာ္ဆန္ဆန္အၿပံဳးေတြေအာက္မွာ ေပ်ာ္၀င္ခဲ႔တဲ႔သူပါ။





ကြ်န္ေတာ္ကိုေဖေဖကသူနင္႔ဦးေမွာ္စကားေၿပားေနသည္ကုိ မၾကားဘူးထင္ၿပီး အၿခားအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ၿပၿပီး အလုပ္ထြက္ရန္ေၿပားေလသည္။ကြ်န္ေတာ္သည္ ေနာက္သံုးလ ေလာက္လုပ္ဦးမယ္ေဖေဖၿပီရင္သားထြက္လာပါမယ္လိုေၿပားေတာ႔ေဖေဖက ေလွ်ာ္လိုက္မယ္ေလွ်ာ္စ ရာရွိတာ ေဖေဖဘ၀မွာ သားကလြဲရင္ အားလံုးကုိရင္းရဲ႔တယ္။ဒါဘဲသား သံုးလၿပည္႔ရင္ ထြက္လာပါ သားထြက္မလာရင္ ေဖေဖကုိယ္တုိင္လာေခၚမယ္လိုေၿပားၿပီးေနာက္ရက္ က်န္မာေရးေကာငး္ေသာအ ခ်ိန္တြင္ မန္းေလးသို႔ၿပန္သြားေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္လည္း ရံုးခြင္႔ရက္ေစ႔သၿဖင္႔ရံုးၿပန္တက္ေနၿပီ ၿဖစ္သည္။



သို႔ေသာ္ ေဖေဖနွင္႔ ဦးေမွာ္သခင္ ေၿပားေသာဇတ္လမ္းကို စိ္တ္၀င္စားေနသည္။ တစ္ကယ္ ဆိုကြ်န္ေတာ္က လက္စာေခ်ခံလုိက္ရတာေပ့ါ ဆရာေမွာ္သခင္ရယ္ ေတာ္ပါတယ္။ ဒီလိုေၾကာင္႔လည္း ေမွာ္ ၀င္တဲ႔ အၿပဳံးပိုင္ရွင္လို႔ တင္စားခံရတာ။ ကြ်န္ေတာ္ေဖေဖေပ ဆပ္စရာရွိတဲအရာေတြ အားလံုးကို ကြ်န္ေတာ္ေပးဆပ္ပါမယ္။စိ္တ္ခ်ပါ အရာအားလံုး ကိုအနုိင္ရၿပီး ဦးေမွာ္စိတ္ခ်မ္းသာေစရမယ္။



ထိုသို႔ၿဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္သည္ အလုပ္ကုိ ေဖေဖတားေနသည္႔ၾကားမွ ၀င္ခဲ႔သည္။ ဦေမွာ္သခင္နွင္႔

ကုိယ္ေရးအရာရွိေလးတိုရဲ႔ သြားလာေနထုိင္ပံုကုိၿမင္တုိင္း ကြ်န္ေတာ႔ကို တမင္းလက္ခ်ာေပးေနမွန္းသိ ေနေလေတာ႔ အၿပံဳးမပ်က္ခံယူရေတာ႔တာေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကြ်န္ေတာ္ ကိုေပးခဲ႔တဲ႔ ဦးေမွာ္အ ေဆာင္မွာအိပ္ခြင္႔ေတြကိုပါ ထိုေကာင္ေလးကုိ ေပးေနမွန္းသိရတယ္။ အရမ္းရက္စက္တယ္လို႔မေၿပား ပါဘူးဦးေမွာ္သခင္ရယ္။ ဘ၀ဆိုတာ အခ်စ္နဲ႔တုိက္ရုိက္မွ အခ်ိဳးမက်ဘဲကိုဗ်။ ေပးဆပ္သူတို႔က ထာ၀ရ ေပးဆပ္ရၿပီး ပိုင္ဆုိင္လိုသူေတြက ထာ၀ရ ေမွ်ာ္လင္႔ေနရတာ ဟိုမိုဘ၀ရဲ႔ သီအိုရီဘဲေလ။ဒါေၾကာင္႔ မည္သို႔ပင္ၿဖစ္ေစ ခ်စ္သည္။ မည္သည္႔ခံစားခ်က္ေတြကို ေပးစြမ္းသည္ၿဖစ္သည္ခ်စ္သည္။ မည္သို႔ လက္စားေခ်သည္ၿဖစ္ေစ ၿမတ္နိုးသည္။



အစာအိမ္ေသြးေၾကားေပါက္ၿပီးကထဲက အရက္ထပ္မေသာက္ၿဖစ္သည္မွာၾကာၿပီၿဖစ္သည္။ည ေနပုိင္းမွာ အလုပ္တစ္ခု မွားေနသၿဖင္႔ ဦးေမွာ္သည္ သူ၏ကုိယ္ေရးအရာရွိ ေရွ႔တြင္ နွစ္ၿပားမတန္ ေအာင္ေၿပားေလသည္။ ဦးေမွာ္ေၿပားလွ်င္မည္သို႔ပင္ခံနုိင္ေစကာမူ လူမ်ားေရွ႔တြင္ေၿပားဆိုၿခင္းကိုမူ အနည္းငယ္ရွက္ရြံမိေလသည္။ထိုအၿပင္ ဘယ္အသံုးက်မလည္း မ်ိဳးေစ႔မွမမွန္တာ စသည္ၿဖင္႔ ေမွာ္ ဖခင္ကိုပါ ထိခိုက္ၿပီးေၿပားေနေလၿပီ။ ယခင္က ေမွာ္ငယ္လို႔ နူညံစြာေခၚဆိုခဲ႔ေသာ အၿပံဳးပိုင္ရွင္သည္ ယခုအခါတြင္ က်င္နာမွဳ႔ကင္းမဲ႔ေသာ စကားကိုေၿပားေနေလၿပီ။ ၀ဋ္ရွိလွ်င္ဒီဘ၀နဲဘဲ ေက်ပါရေစေတာ႔ ဦးေမွာ္သခင္ရယ္ လို႔ေတြးလိုက္သည္နွင္႔တစ္ၿပိဳင္နက္ မ်က္၀န္းထက္မွ မ်က္ရည္မ်ားက ေလေၿပနွင္႔ အတူေ၀႔တက္လာသည္။



ရံုးရွိအလုပ္တူတူလုပ္ေသာ၀န္ထမ္းမ်ားက ေမွာ္ဆရာကအရင္က အဲလုိမဟုတ္ပါဘူး ခုဘယ္ လုိၿဖစ္တာလည္းဆိုသည္႔ မ်က္၀န္းမ်ားၿဖင္႔ၾကည္႔ေနေလသည္။ထိုညတြင္ကြ်န္ေတာ္သည္ စိတ္အရမ္း ညစ္လြန္းသၿဖင္႔ အရက္အနည္းငယ္ေသာက္မိသည္။ အရက္တစ္ခြက္ နွစ္ခြက္ ခန္႔ ၀မ္းဘိုက္အတြင္း သို႔၀င္သြားသည္နွင္႔တစ္ၿပိဳင္နက္ အထဲမွာ ဆိုးရြားလွေသာ ခံစားခ်က္ကို ရေလသည္။ ေသၿခာၿပီး အရင္ ေရာဂါၿပန္ထေနၿပီ။ကြ်န္ေတာ္နွင္႔အရက္တူေသာက္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းက ခ်က္ခ်င္း ကြ်န္ ေတာ္အေဖဆီဖုန္းဆက္ေလသည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ အေဖ က ေနေကာင္းမေကာငး္ၾကည္႔ရန္ လာ ေနသည္တဲ႔။ အခုၿမိဳ႔ၿပင္ေရာက္ေနၿပီ ေနာက္ အခ်ိန္အနည္းငယ္တြင္ေရာက္မည္ၿဖစ္ၿပီး ေဆးရံုသို႔ပို႔ရန္ ကြ်န္ေတာ္သူငယ္ခ်ငး္ကို ေၿပားေနသည္။ေဆးရံုး၏ အေရးေပၚကားေပၚတြင္ ေသြးမ်ားစြာသည္ ၾကည္႔ ၿမင္မေကာင္းေအာင္ၿဖစ္ေနေလၿပီ။



ကြ်န္ေတာ္သည္ေသြးသြန္ေနေလၿပီ။ေဆးရံုးေရာက္ခါနီးအခ်ိန္တြင္ မ်က္၀န္းတစ္ခုလံုးအေမွာင္ တီၿဖစ္ၿပီး နာက်င္မွဳ႔ေ၀ဒနာမွကြ်န္ေတာ္ေမွာ္ငယ္ ကင္းလြတ္ခြင္႔ရလိုက္သည္။ထိုေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ေဘးတြင္ ကြ်န္ေတာ္၏ခ်စ္လွစြာေသာ ဖခင္ႏွင္႔ ကြ်န္ေတာ္ကိုအတိတ္ဇတ္လမ္းအတြက္ ရက္စက္အၿငဳိးၾကီးစြာ ကလဲ႔စားေခ်ခဲ႔ေသာ ဦးေမွာ္သခင္ ကိုလည္းေတြ႔ေနရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေဖေဖ၏ လက္နွစ္ဘက္သည္ တင္ၾကပ္စြာစုတ္ထားၿပီး ဦးေမွာ္သည္ ကြ်န္ေတာ္ပါးကို တမ္းတစြာနမ္းေလသည္။ ဦးေမွာ္ရယ္ဒီအနမ္း ကိုသာ ကြ်န္ေတာ္အသက္ရွင္စဥ္က ရရွိလိုက္မည္ဆိုလွ်င္ အရမ္းေပ်ာ္ရြင္မိမွာပါ။



ခုေတာ႔ ေမွာ္ဆန္ေသာ ေမွာ္ရင္ခြင္ထက္က အနမ္းတစ္ပြင္ကုိရဘို႔အတြက္ ေမွာ္တစ္ေယာက္ အသက္ေပးခဲ႔ရတယ္။စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းသည္႔ နွုတ္ခမ္းပါထက္တြင္ ၾကီးမားလွေသာမာနတရားကို ပိုင္ဆုိင္ထားေသာ ထုိေယာက်ားတစ္ေယာက္နွင္႔ေတြ႔ဆံုခဲ႔ရၿခင္းသည္ပင္ ကြ်န္ေတာ္ဘ၀အတြက္ ေမွာ္၀င္ေသာေနရက္မ်ားၿဖစ္ခဲ႔ၿပီး အသက္ကုိပင္ေပးဆပ္ခဲ႔ရသည္။ တစ္ကယ္ေတာ႔ အခ်စ္ဆိုတာ ေမွာ္၀င္ေနတဲ႔ အရာတစ္ခုထက္ပိုၿပီး တန္ဘိုးရွိ တယ္ဆိုတာကိုမ်ား ဦးေမွာ္သိလာတဲ႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ခ႔ဲဘူးတဲ႔ အခ်စ္ေတြကိုတမ္းတမ ေနပါေစနဲ႔လို႔ ကြ်န္ေတာ္နူးညံစြာက်ိမ္းဆိုလိုက္ပါရေစ။


ေနမင္းခ

nyizwe1990@gmail.com