အငး္ပါညီ မင္းေၿပာတာမွန္ပါတယ္။ ကုိယ္ကေငြကိုလုိအပ္ေနတဲ႔သူဆိုေ
မရွိပါဘူး ဟုေၿပာၿပီး ေကာင္းဆက္တို႔အိမ္မွၿပန္ခဲ႔သည္။ အၿပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ဆိုင္ ကယ္ကို မည္႔သို႔ပင္ေမာင္းၿပီး ကြ်န္ေတာ္ေနေသာ အိမ္ေလးကုိေရာက္လာသည္ပင္မသိ။ေစာ
အမွန္ဆို ကြ်န္ေတာ္သည္ Master တက္ေနေသာ Thesis ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ၿဖစ္ သည္။ကြ်န္ေတာ္နွင္႔ဆယ္တန္းတုန္း
Thesis ေနာက္ဆံုးအပိုင္းၿဖစ္ေနေသာ ေၾကာင္႔ယၡင္ေနေသာ အေဆာင္တြင္မေနေတာ႔ဘဲ ၿမိဳ႔နွင္႔ အရမ္းမေ၀လြန္း ေက်ာင္းၿဖင္႔လည္း တင္႔သင္႔ေသာေနရာေလာက္တြင္ အိမ္အေသးေလးတစ္ လံုးၿဖင္႔ဌားေနသည္။ ထိုအတြက္ေက်ာင္းသြာရန္နွင္႔ၿမိဳ
မင္းခန္႔ဇြဲကို စာသင္မည္ဟုလက္ခံလိုက္ေသာေနတြင္ ေကာင္းဆက္က ဒီေကာင္က နည္း နည္းဆုိးတယ္ဟ။ မင္းနည္းနည္းေတာ႔သည္းခံေပး။
ငါကလည္းအိမ္စီးပြားေရးေတြနဲ႔လံု
ပထမဆံုးစာစသင္တဲ႔ေနကိုကြ်န္ေတာ
စာသင္ရန္ေပးထားေသာ ေအးၿမေနသည္႔အခန္းထဲသို႔ သုတဇြဲ၀င္ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ အခန္း ရွိရနံမ်ားသည္ သူ၏ဆြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ခန္႔ၿငားမွဳ႔ကိုအေထာက္ကူမၿပဳနုိ
စာစသင္ေသာအခ်ိန္တြင္ ေကာင္ေလး၏ ရည္ေ၀ေ၀မ်က္၀န္းမ်ားနွင္႔ ထြက္သက္မ်ားကိုမဆံု ေတြ႕ရန္ထိန္းသိမ္းရၿခင္သည္ ကြ်န္ေတာ္အတြက္မ်ားစြာစိတ္ရွဳတ္
စာသင္ခ်ိန္သည္ညေနပိုင္းသာၿဖစ္
ဒီေန႔သည္မွတ္မွတ္ရရ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းမွတိုက္ရိုက္လာခဲ႔ၿဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္၏ေက်ာင္း၀တ္စံု ၿဖစ္ေသာ စတစ္ေကာ္လံ လည္ကုတံုးအၿဖဴနွင္႔ ပုဆိုးအၿပာကိုမလဲၿဖစ္ေပ။ အက်ီေအာက္တြင္ ေခ်ြးစုတ္ ရန္၀တ္ထားေသာ စြတ္က်ယ္တစ္ထည္ကိုလည္း၀တ္ထားသည္
အခန္းတြင္းမွာ နွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္တစ္လံုးနွင္႔ အၿခားပရိေဘားဂ မ်ားၿဖင္႔ၿပည္႔ေနသၿဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္နာေနရန္ေပးထားေသာ ဒရင္ဘက္တစ္ခုသည္ အခန္းေဒါင္႔သို႔ေရာက္ေနေပသည္။ လက္မွ နာရီကုိၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အခ်ိန္ကေလးနာရီငါးမိနစ္သာရွိသည္
တစ္ခဏတာေမွးစက္ခြင္ရေနေသာ အခ်ိန္အနည္ငယ္အတြင္း ကြ်န္ေတာ္၏ပင္ပန္းမွဳ႔မ်ား မ်ားစြာ သက္သာေလသည္။ စိတ္ထဲသို႔ ရနံတစ္ခ်ိဳ႔နွင္႔ စိမ္းသက္ေသာမ်က္၀န္းတစ္စံုၾကည္
သြားၿပီဆရာတစ္ေယာက္ စာသင္ခ်ိန္ကို အိပ္မိသၿဖင္႔ တပည္႔မွေလာင္ရိပ္စြန္းၿဖင္႔ ၾကည္႔ေန ေသာ အၾကည္႔။ကြ်န္ေတာ္လည္း ေစားရီကုိယ္နည္းနည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ မင္းဘယ္အခ်ိန္ကၿပန္ ေရာက္တာလည္းလို႔ အရွက္ေၿပေမးလုိက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္တာ ညေနငါးနာရီမထိုးခင္ကထဲက အခန္းထဲကိုေရာက္ေတာ႔ အစ္ကုိက ကြ်န္ေတာ္ကုိေစာင္႔ရင္းအိပ္ေပ်ာ
ၿပန္ထြက္လာမွ သုတဇြဲကိုေသခ်ာၾကည္႔မိတယ္ အိမ္ေနရင္းေဘာင္ဘီတိုအေပ်ာ႔အၿပာ
ဟုတ္ အစ္ကုိ ဟုသုတဇြဲက ကြ်န္ေတာ္ကုိၿပန္ေၿပာသည္။ ေခြေကာင္းေပ်ာ္ေနတယ္စာမသင္ရတာကိ
ငါအလုပ္ကိစၥနဲ႔ထမင္းစားၿပီးရင္
ေနာက္ၿပီးေတာ႔ မင္းဆရာကို ဦးခ်လိုက္အံုးလိုေၿပားတဲ႔သူအစ္
ထမင္းစားၿပီးေနာက္စကားခဏေၿပား
ညအိပ္ခ်ိန္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္အနည္းငယ္ရွက္ရြံမိၿဖစ္
ညဆယ္နာရီပတ္၀န္းက်င္ေလာက္တြင္ စာၾကည္႔ေနေသာ သုတဇြဲသည္ ကြ်န္ေတာ္အား အိပ္ စို႔ အစ္ကို ဒီေန႔ေတာ႔ ေစားေစားစီစီဟု ၿပံဳးၿပီးေၿပားေလသည္။ ထိုသို႔ၿပံဳးေသာ စြဲမက္ဖြယ္အၿပံဳးကုိ ကြ်န္ ေတာ္မ်ားစြာ ေၾကာက္ရြံေလသည္။ထိုအၿပံဳးသည္ ကြ်န္ေတာ္နွလံုးသာကုိသာမက ဘ၀တစ္ခုလံုးကိုပါ ကိုင္လုပ္နုိင္ေအာင္ စြမ္းအားၾကီးမားေၾကာင္းကိုသိရွိ
ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ႔ ည၀တ္အက်ီလဲရန္ အခန္းတြင္ၾကည္႔ေသာအခါ သုတဇြဲက ဟိဟိ ဆ၇ာအစ္ကို အသစ္တစ္ထည္မွမရွိေသးဘူး ကြ်န္ေတာ္၀တ္ထားတာေတြၾကီးဘဲဟု ေၿပားၿပီး သူ၀တ္ထားေသာ အက်ီအေဟာင္းမ်ားထဲမွ သန္႔သည္ဟုယူစေသာ ည၀တ္အက်ီတစ္ထည္ကုိေပးေလသည္။ ပံုမွန္အေန ထားၿဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္ထိုအက်ီကို၀တ္မည္မဟုတ္
ေႏြရာသီလည္းၿဖစ္ေသာ္လည္းအခန္းတြ
ေမြ႔ယာထက္တြင္ ေစာင္ပါးေလတစ္ထည္သာရွိၿပီး ကြ်န္ေတာ္၏ ဘယ္ဘက္ေဘးတြင္ ဖက္ လံုးတစ္ခုကို စည္းအၿဖင္႔ထားထားသည္။ထိုသို
ထိုသို႔ၿဖင္႔
အိပ္စက္ၿခင္းသည္ကြ်န္ေတာ္ထံသို႔ နူးညံစြာေရာက္ရွိလာေလသည္။
မနက္ငါးနာရီခန္႔တြင္ ေႏြရာသီတို႔ထံုးစံအတုိင္း အလင္ေရာင္က ခန္းဆီကိုေက်ာ္၍
အခန္းထက္သို႔ၿပန္႔က်ဲ ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ေဘးတြင္ အပူပင္ကင္းစြာအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ
သုတဇြဲကို ၾကည္႔မိ ၿပန္သည္။ ထိုအရာသည္ပင္ ကြ်န္ေတာ္ရင္ထဲတြင္
မည္မွ်ေနရာယူထားၿခင္းကို သက္ေသၿပေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ဟန္းခ်က္က်အခ်ိဳက်လွေသာ
ခပ္ရဲရဲနုတ္ခမ္းေလးကို အခ်ိန္အနည္းငယ္မွ် ကြ်န္ေတာ္နမ္းရွိက္ လိုက္သည္။
ထိုသို႔ေနထိုင္ခြင္႔ရေသာ တစ္ပတ္အခ်ိန္၏ မနက္တုိင္းတြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ သုတဇြဲ၏ မ်က္နာ အား တမ္းတမ္းတတ နမ္းရွိဳက္ခြင္႔ရရွိခဲ႔သည္။ တစ္ပတ္ေက်ာ္ အခ်ိန္တြင္ ေကာင္းဆက္ၿပန္ ေရာက္လာသၿဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္သည္ အိမ္သို႔ ထံုစံအတုိင္းၿပန္ေနၿပီး စာသင္ခိ်န္မ်ားကို လည္းညေနပိုင္းတြင္ပင္ သြားသင္ၿဖစ္ေလသည္။ထိုသို႔ ၿမတ္နိုးစြာနမ္းရွုိက္ခဲ႔ေသာ ကြ်န္ေတာ္၏ အနမ္း မ်ားသည္ သုတဇြဲအတြက္ ထိုးနက္ဖြယ္လက္နက္မ်ားၿဖစ္ခဲ ႔မည္ကုိမသိရွိေပ။
အစ္ကိုက ေငြမက္လို႔ ဒီအလုပ္ကိုလုပ္တာေလ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ဒဏ္ေတြကိုသီးခံရမွာေပါ့ လို႔ဆို လာတဲ႔စကားေတြက ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕တစ္ပတ္တာ နမ္းရွိဳက္ခဲ႔တဲ႔ အနမ္းေတြကိုသိလို႔ ကြ်န္ေတာ္ကိုေစာ္ ကားလိုက္တာလို႔ကြ်န္ေတာ္ထင္မိ တယ္။ေကာင္းဆက္ ငါေက်ာင္းကိစၥေတြခုတစ္ေလားနည္ နည္းမ်ား
ေနလို႔ မင္းညီကို ငါစာလာသင္မေပးနုိင္ေသးဘူး လို႔ေၿပာၿပီး သုတဇြဲအား
စာသင္ၾကားၿခင္းကို ဖ်က္ လိုက္သည္မွာ တစ္လ၀န္းက်င္ခန္႔ရွိေနေပၿပီ။
ေငြကိုလိုအပ္တယ္ဆိုတာဟုတ္ပါတယ္ ညီ ဒါေပမဲ႔ ကုိယ္မင္းေပၚကိုတစ္ကယ္ ေစတနာနဲ႔ ကူညီေပးခဲ႔တာပါ။
အမွန္ေတာ႔အခ်စ္တစ္ခုကုိလက္ခံရရွ ိရန္အတြက္ခ်စ္တတ္ေသာရင္ခြင္တစ္ ခုသာလိုအပ္ၿပီး
အခ်စ္သည္မည္သည္႔အရာနွင္႔မွ် တိုက္ရုိက္အခ်ိဳးက်ၿခင္းမရွိေစရ
လို႔ဘဲကုိယ္ယူဆထားပါတယ္။ အခ်စ္ ဥပကၡာနဲ႔ ၿပိဳင္ရမဲ႔ပြဲမွာ ဆံုးရွံုးရမွာက
မင္းကိုခ်စ္ခဲ႔မိတဲ႔ ကုိယ္နွလံုးသားၿဖစ္လိမ္႔မယ္ လိုု႕ေတြးၿပီး
ေနာက္ပိုင္းမွာ အရာအားလံုးကုိရင္ဆုိင္ရန္ အဆင္သင္႔ၿဖစ္ေနေလသည္။
ထိုေန႔သည္မွတ္မွတ္ရရ ေႏြ၇ာသီတြင္ မိုးထစ္ခ်ဳန္းေသာ ေန႔ၿဖစ္သည္။ မိုးေရစက္နွင္႔အတူ လြင္႔ပါလာတဲ႔ ေအးစက္ၿခင္းေတြေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္အက်ီဂ်ာကင္ရင္ဘတ္မွဇစ္ ကုိတင္တင္းေစ႔လိုက္ သည္။ထိုအၿပင္ စာၾကည္႔စာပြဲတြင္ေဖ်ာ္ထားေသာေကာ ္ဖိနုတ္ခမ္းကို ထိလိုက္တဲ႔ အခ်ိန္တြင္ကြ်န္ေတာ္ တိုက္ခန္းတံခါးကို ေခါက္သံၾကားလိုက္ရသည္။ဒီေလာက္မိ ုးေတြသဲေနတဲ႔ညကိုးနာရီမွာဘယ္သူ ကမ်ား ငါတိုက္ခန္းကိုလာလည္ပါလိမ္႔။
မိုးမ်ားမိလာသလားဆိုၿပီးေတာ႔ ေကာ္ဖိခြက္ကိုၿပန္ခ်ၿပီး သြားဖြင္႔ေပး လိုက္သည္။ အခန္းတံခါး ေဂ်ာက္ကထဲဖြင္႔ေပးလုိက္သည္နွင္ ႔တစ္ၿပိဳင္နက္
မိုးေရစိုေနေသာအ၀တ္ထက္မွ ခပ္ထိုင္း ထိုင္းရနံတစ္ခုကိုရေလသည္။ ထိုရနံသည္
ကြ်န္ေတာ္၏ တစ္ဦးတည္းေသာခ်စ္တပည္႔ေလးထံမွ ၿဖစ္သည္ကိုေတာ႔
ေၿပားစ၇ာလိုမည္မထင္ေပ။
ကြ်န္ေတာ္နုတ္ခမ္းထက္မွ ဟင္ဆိုသည္ အသံတစ္ခ်ိဳ႕ထြက္သြားသည္မွ အပအၿခားအရာမ်ား ကုိပံုမွန္ၿဖစ္ေစနိုင္ခဲ႔သည္။ညီ မိုးေတြမိလာတယ္ထင္တယ္။ဒီအခ်ိန္ ၾကီးမွ လာရသလားဟုေၿပား ဆိုေနသည္ကုိ
အေလးမစိုက္စြာၿဖင္႔သူ၏ ဂ်ာကင္ကို ခါလိုက္သည္။ မိုးေရစက္မ်ားသည္၏ အရွိန္သည္
ကြ်န္ေတာ္စာပြဲမွ စာအုပ္မ်ားကို စိုစြတ္သြားေစသည္။ဒီလိုရုိင္း ၿပေသာ
အၿပဳမူမ်ိဳးကိုကြ်န္ေတာ္ သုတဇြဲ ထံမွ တစ္ခါမွ မၾကံဳဖူးသၿဖင္႔
အနည္းငယ္စိတ္တိုသြားသည္။ ဘယ္နယ္ေၾကာင္႔ ဧည္သည္ကအိမ္ရွင္ကုိ
ေစာ္ကားေသာအၿပဳမ်ိဳးကိုေရာက္ေရာ က္ၿခင္းၿပဳမူေလသနည္။
ကြ်န္ေတာ္မ်က္နာမည္မွ်တင္းမာမွဳ ကို
ၿပေနသည္ၿဖစ္ေစ သုတဇြဲသည္လံုး၀ ဂရုစိုက္ေသာၿပဳ မူၿခင္းတစ္စံုတစ္ရာမရွိဘဲ
ကြ်န္ေတာ္ အခန္းထဲရွိ အ၀တ္စားမ်ားကိုၾကည္႔ၿပီး ည၀တ္အက်ီကိုလဲ၀တ္ ရန္
သူ၏အက်ိီအစိုမ်ားအား ခ်ြတ္လိုက္ေလသည္။ထိုၿမင္ကြင္ကို ၾကည္႔နုိင္စြမ္းမရွိေသာ ကြ်န္ေတာ္ သည္ေၿပားလက္စ စကာလံုးမ်ားကို သိမ္းၿပီး တံေတြးကိုမ်ိဳခ်မိေလသည္။
သူအက်ိီလဲၿပီးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္မ်က္နာခ်င္းဆုိင္မွကြ် န္ေတာ္ခံုေရွ႔တြင္လာထုိင္ၿပီး
စာသင္ေပး စာမၾကည္႔တာ တစ္လေက်ာ္ၿပီ ဒီနွစ္ဆယ္တန္းကိုမေအာင္ရင္
အစ္ကိုအၿပစ္ဘဲဟုေၿပားၿပီး ေသာက္လက္စ ေဆးလိ္ပ္ကို
စာပြဲေပၚသို႔ထိုးေၿခလိုက္သည္။ တစ္ၿခားတစ္ေယာက္ဆုိလွ်င္ ထိုအၿပဳမူ
အတြက္မ်ားစြာ စိတ္ဆိုးမိမည္ၿဖစ္ေသာ္လည္း သုတဇြဲကိုေတာ႔
ကြ်န္ေတာ္ဘာမွမေၿပာလိုေပ။
ကိုယ္မင္းအစ္ကိုကုိေၿပားၿပီးၿပီ မင္းကိုစာသင္ေပးဘို႔အခ်ိန္မရတဲ႔ အေၾကာင္းကို သူတစ္ၿခားတစ္ ေယာက္နဲ႔သင္ဘို႔ စီစဥ္ေပးလိမ္႔မယ္။ဒီေန႔မင္းကို ငါတိုက္ခန္းမွာလက္ခံလိုက္တာ တပည္႔တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မဟုတ္ဘူ ေကာင္းဆက္ရဲ႕ညီတစ္ေယာက္အေနနဲ ႔လက္ခံလိုက္တာ။
မိုးတိတ္ရင္ၿပန္ပါ။ ထိုအခါ သုတဇြဲက ဟဟ ေသခ်ာတယ္ေနာ္ ကိုမင္းခန္႔
ကြ်န္ေတာ္ကိုၿပန္ေစခ်င္တာ။ ဒီညကြ်န္ေတာ္ဒီတိုက္ခန္းမွာအိပ္ မယ္ဆိုရင္
လြန္ခဲ႔တဲ႔တစ္လေက်ာ္က အခြင္႔ေရးေတြ အစ္ကို ၿပန္ရမွာ မလိုခ်င္ေတာ႔ဘူလာဟု
ခပ္ရင္႔ရင္႔ဆိုေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္မ်က္နာသည္ ေကာ္ဖိခြက္မွအေငြ႕အလား
ေပ်ာက္ကြယ္သြာခ်င္စိတ္ေပၚလာသည္။
ဘယ္လိုမွမသိနုိ္င္ဘူးဆိုသည္႔ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သုုတဇြဲသိေနသည္ဆိုသည္႔ အသိက က်န္ေတာ္ကို မ်က္နာအားသူေရွ႔တြင္ေနရန္ မစြမ္းသာေတာ႔ေခ်။ ထိုင္ခံုမွအသာထၿပီး ကြ်န္ေတာ္တံခါ ၿပတင္းေဘာက္မွ မိုးေရစက္မ်ားကိုအဓိပၸါယ္မဲ႔စြာ ၾကည္႔ေနမိသည္။ ညီငယ္သုတဇြဲေၿပားခဲ႔ေသာ စကား မ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္ဂုဏ္သိကၡာအားမ်ားစြာထိ ခိုက္ေစနိုင္သည္။ ကြ်န္ေတာ္၏အၿပဳမူအတြက္ ေပးဆပ္ ရေပေတာ႔မည္။
စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ႔ညံသူတစ္ေယာက္မဟုတ္ ေပမဲ႔ ကုိယ္ၿမတ္နိုးသည္႔ သူတစ္ေယာက္ထံမွ အခ်စ္မဟုတ္သည္႔ မည္သည္႔ တုန္႔ၿပန္မွဳ႔မ်ိဳးကိုမွ ကြ်န္ေတာ္ရင္ခြင္မွ လက္ခံနုိင္စြမ္းမရွိေပ။
အိုေက ညီေလးသုတဇြဲ ညီဘယ္လိုၿဖစ္ေစခ်င္လည္း ကိုယ္အားလံုးလိုက္ေရားပါမယ္။ဒါေ ပမဲ႔
ကတိတစ္ခုေတာ႔ ညီကိုယ္ကိုေပးရလိမ္႔မယ္။ ဘာေၾကာင္႔လည္းဆိုေတာ႔
ကုိယ္ကမင္းကိုစာသင္ေပးခဲ႔ ဘူးတဲ႔ သူတစ္ေယာက္လည္းၿဖစ္တဲ႔
အၿပင္မင္းအစ္ကိုနဲ႔လည္းသူငယ္ခ် င္းၿဖစ္တဲ႔ အတြက္မင္းလိုခ်င္တဲ႔ တန္ရာတန္ေၾကးကုိ ကုိယ္ဆီကရၿပီးရင္ ဒီအေၾကာင္းေတြကို မငး္ရင္ထဲမွာသိမ္းထားေပးပါ။အရာ အား လံုးမင္းစိတ္တိုင္းက်ၿဖစ္ေစရမယ္ လိုေၿပားလုိက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာကြ်န္ေတာ္မ်က္၀န္းထက္ မွ ပူေနြးၿခင္း သည္ အၿပင္ဘက္မွမိုးစက္မ်ားနွင္႔အၿပိ ဳင္ ၿပိဳဆင္လာေလသည္။
ဟဲဟဲဒီေလာက္ေပးခ်င္ေနလည္းယူရမွာ ေပါ့ဗ်ာဟုေၿပာၿပီး ထုိင္ခုံေရႊ႕သံကုိၾကားလိုက္ရသည္ ။
ၿပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ေသာက္ေနလက္စ ေကာ္ဖိခြက္ကိုိ ကြ်န္ေတာ္ထံလာေပသည္။
အဲ႔လိုပိုင္ ရွင္မသိဘဲ သူတစ္ပါးအစိ္တ္အပိုင္းကို
ခြင္႔ၿပဳခ်က္မဲ႔နမ္းရွိက္ခဲ႔တဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုညီသိခ်င္တယ္ဟု သုတဇြဲက
ေတာင္ဆိုလာေလသည္။ကြ်န္ေတာ္မည္သိ ု႔ ေၿဖဆိုုနိင္မည္နည္။ငါမင္းကိုခ် စ္လို႔ဟု ေၿပာလွ်င္ လည္းေယာက်ားတစ္ေယာက္နွင္႔ေယာက်ာ းတစ္ေယာက္ သင္႔ေတာ္ပါမည္လား။
ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ ဒီလိုဘဲ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မဟုတ္ပါဟုေၿပားလွ်င္လည္းယံုၾကည္ ပါမည္လား ကြ်န္ေတာ္အတြက္ ခက္ခဲတဲ႔ ေမးခြန္းေတြႏွင္႔နိပ္စက္ေနေလၿပီ ။အဲ႕ေမးခြန္းကိုေတာ႔ ကုိယ္မေၿဖနုိင္ဘူး သုတဇြဲ မေက်နပ္လည္းကုိယ္ဘာမွမတတ္နိုင္ ဘူး။ မိုးစဲတာနဲ႔ မင္းၿပန္ဘို႔ကိုဘဲၾကိဳးစာပါ ဆယ္နာရီထိုးေတာ႔မည္ဟုေၿပားၿပီး ကြ်န္ေတာ္အခန္းတြင္းသို႔၀င္ခဲ႔ေ လသည္။ အခန္းအိပ္ယာထက္ ေရာက္ေတာ႔ မိမိကိုယ္ကုိထိန္းခ်ဳပ္နုိင္စြ မ္းမရွိခဲ႔တဲ႔ ေနရက္ေတြကို ေတြးမိေလသည္။ အခ်စ္ဆိုတာပူ ေလာင္လြန္းလွပါတယ္။ကုိယ္ေပးေသာ္ လည္းလက္ခံမဲ႔သူက ကုိယ္ေပးအပ္တာကုိ မက္္ေမားတမ္းတ စြာမရွိတဲ႔ဘ၀ကို ေၾကာက္ရြ႔ံမိတယ္။
ၿပန္သည္ၿဖစ္ေစမၿပန္သည္ၿဖစ္ မေနေစခ်င္ဘူးဟုေပၚတင္ေၿပားထား ၿပီးၿပီၿဖစ္သည္႔အတြက္ က်န္ေသာအပိုင္းသည္သူစိတ္သေဘားတိ ုင္းၿဖစ္ေစဟုသဘားထားခဲ႔ၿခင္းသည္ မွာယြင္မိေလသည္။တစ္ေအာင္႔ခန္ ႔ၾကာတဲ႔အခ်ိန္မွာ အစ္ကိုကြ်န္ေတာ္ဆရာမင္းခန္႔အိမ္ ေရာက္ေနတယ္
ဆရာလည္းအားေနလို႔စာၿပခိုင္းၿပီး ဆရာအိမ္မွာဘဲတစ္ပတ္ေလာက္ေနမယ္
လိုေၿပားသံနဲအတူ ကြ်န္ေတာ္ အခန္းထဲကို သုတဇြဲ၀င္လာတယ္။
ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္စကားလံုးေတြ ကြ်န္ေတာ္တြက္မေပးနုိင္တဲ႔ နုတ္ခမ္းထက္မွ တိုက္
ခုိက္လာမဲ႔စကားေတြ ခံနုိင္ရည္ရွိေအာင္ ကြ်န္ေတာ္နွလံုးသာကိုသတိေပးေနမိ တယ္။
အခန္းထဲကိုေရာက္တယ္ဆိုရင္ သုတဇြဲက ကိုမင္းခန္႔ ကြွ်န္ေတာ္ဘယ္မွာအိပ္မရမွာလဲ ၾကမ္ေပၚမွာေတာ႔ မအိပ္နုိင္ဘူေနာ္ တစ္သက္လံုးအၿမင္႔႔မွာေနလာတဲ႔သူ ဆိုၿပီး ေၿပာေလသည္။ထိုသို႔ ေၿပာလိုက္မွပင္ ကြ်န္ေတာ္ေဘးမွ ေခါင္းအံုးအပိုတစ္ခုရွိေနမွန္း သတိရမိေလသည္။ထိုေခါင္းအံုးထက္
တြင္ေမးစက္ရန္ ေတာင္းဆုိေနေလၿပီ။ မိမိအား နာလည္ေပးနိုင္စြမ္းမရွိေသာ
ကိုယ္ထက္အနည္းငယ္ ငယ္ေသာ မာနၾကီးေသာ သူတစ္ပါးအားေလွာင္ၿပံဳးမ်ားၿဖင္ ႔ ခပ္ေလွာင္ေလွာင္ရည္တတ္သည္႔သူအ တြက္ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ယာသည္ ထိုက္တန္ပါမည္လား။
မင္းကို ဘယ္သူကအိပ္ခိုင္းမယ္လို႔ေၿပားလိ ု႔လည္း ကုိယ္ကအိပ္ပါလို႔တစ္ခြန္းမွမေ ၿပားဖူးဘူ မင္းကိုၿပန္ပါလို႔ေၿပားထားတယ္ေ လ။ အဲအခ်ိန္မွာ သုတဇြဲရဲ႕မ်က္နာတစ္ခ်က္ပ်က္သြား တာကိုေတြ႔
လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္မ်က္နာကို တစ္ခ်က္ၾကည္႔ၿပီး
တစ္ကယ္ေၿပားတာလာ။တစ္ကယ္ၿပန္ ရမွာလာအစ္ကို လို႔ၿပန္ေမးတယ္။ အင္းပါဗ်ာ။
သတိရလို႔လာတဲ႔သူကို စိမ္းစိမ္းကားကားၾကီးေၿပား တယ္ဆိုေတာ႔လည္း
ၿပန္ရေတာ႔မွာေပါဗ်ာ လိုဆိုၿပီးသူ၀တ္ထားတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္၏ည၀တ္က်ီကုိခ်ြတ္ၿပီး
သူ႕ဂ်ာကင္မိုးအစိုကိုၿပန္ရွာေ နတယ္။
ၿပန္ခို္င္းထားတာၿဖစ္တဲ႔ အတြက္အခ်ိန္တန္ရင္ ၿပန္မယ္ထင္၍ ေဆာင္ကိုၿခံဳၿပီးဆက္ေကြးေန လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိုးေတြက ပိုၿပီးသည္ထန္လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္ အခန္းတံခါးေတြမ်ား မိုးပက္မည္စိုးသၿဖင္႔ ခဏထၾကည္အံုးမယ္ဟုစိတ္ကူၿပီး အခန္းအၿပင္ကုိထြက္လိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ အခန္းတံခါး၀ကိုေက်ားေပးၿပီး မိုးေရေတားထဲမွာထိုင္ေနတဲ႔ သုတဇြဲကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ေခါင္း တစ္ခု လံုး ပူခနဲၿဖစ္သြားၿပီး နာရီကိုတစ္ခ်က္ေမာ႔ၾကည္႔လုိက္ေ တာ႔ တစ္ဆယ္တစ္နာရီသံုးဆယ္ကုိညြန္ၿပေ န သည္။ ဘုရားဘုရား ဒီကေလး တိုက္ခန္းတံခါးမွာထိုင္ေနတာ တစ္နာရီခြဲရွိေနၿပီထင္တယ္။အဲအခ် ိန္မွ ကုိယ္ကုိကုိယ္ၿပန္ အၿပစ္တင္မိတယ္။ဘာလို႔မ်ား ေစားေစားကထမၾကည္႔မိခဲ႔လဲ။
သုတဇြဲ မင္းဘာလုပ္ေနတာလည္း ကုိယ္ကုိေၿပားစမ္း ဒီေလာက္ခ်မ္းေအးေနတဲ႔ မိုးရြာထဲမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရေအာင္ ။ ဟုတ္တယ္ ကြ်န္ေတာ္ရူးေနတာ ဘာအရူးလညး္သိလား အခ်စ္ရူးဗ် အခ်စ္ရူး ။ သတိရလို႔ ခ်စ္လြန္းလို႔ လိုက္လာတဲ႔ ကုိယ္ညီေလးကို ဆရာမို႔လို႔ ရက္ရက္စက္စက္မုိးေရ ထဲမွာ ၿပန္ခိုင္းရက္တယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားၾကီးမွာ အဲေလာက္ရက္စက္မာေက်ားတဲ႔ စိတ္နွလံုးသားရွိမွန္ မသိ ဘဲကြ်န္ေတာ္ခင္းဗ်ားကိုခ်စ္ခဲ ႔မိတာကိုက မွားတာ လိုေၿပားၿပီး ကြ်န္ေတာ္ဘက္ကိုလွည္႔လာတယ္။ကြ် န္ ေတာ္ သူမ်က္နာကုိေသခ်ာၾကည္႔မိေတာ႔ မ်က္ရည္(သို႔)မိုးစက္ေတြလားမသိ တဲ႔ စိုစြတ္မွဳ႔ေတြကုိၿမင္ေန ရတယ္။
အဲေလာက္ခံစားေစသတဲ႔လား။ကြ်န္ေတာ ္ သုတဇြဲကိုေၿပားလုိက္တဲ႔ စကားတစ္ခြန္းက အဲ ေလာက္ထိၿဖစ္ေစဘို႔ေမွ်ာ္လင္႔မထာ းဘူးညီ။မင္းကို
ပံုမွန္းေလဘဲေၿပားလိုက္တာပါ။ ေနာက္ သုတဇြဲ ကို အခန္းထဲကိုဆြြဲေခၚလာတယ္။
အခန္းထဲက ခုဏကသူခ်ြတ္ထားတဲ႔ ည၀တ္အက်ိီကိုၿပန္ယူ ဂ်ာကင္ ကိုၿပန္ခ်ြတ္ၿပီး
သဘက္နဲ႔ညီေလးသုတဇြဲဆံပင္ေတြကို သုတ္ေပးေနမိတယ္။ၿပီးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ကို ခပ္ ရင္႔ရင္႔ ေၿပားတတ္တဲနုတ္ခမ္းေလကလည္း ခုခိိ်န္မွာမုိးည၏ေအးစက္မွဳ႔ေ ၾကာင္႔ တလုပ္လုပ္ခုန္ေနေလ သည္။ ထုိသို႔ၿမင္ရေလေလ ကြ်န္ေတာ္ပိုခံစားရေလပါဘဲဗ်ာ။
ထိုမွ်ေခါင္းမာၿပီး တစ္စြတ္ထုိးဆန္လိမ္႔မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ထင္မထားမိၿခင္သည္ ကြ်န္ေတာ္အ မွားပင္ၿဖစ္သည္။အားလံုးကို ေၿခာက္ေအာင္သုတ္ေပးၿပီးည၀တ္အက်ီ းေတြကိုၿပန္၀တ္ေစသည္။
ၿပီးေတာ႔ မင္းကြာ အဲေလာက္ ေပစရာလား။မၿပန္ခ်င္ဘူးဆိုလည္း ေၿပာေပါ႔
ဒီစကားေလးေတာ႔နာ တတ္တယ္ မင္းကိုယ္ကိုေၿပားတုန္းကေတာ႔
အၿပံဳးမပ်က္ပါဘူးဆိုေတာ႔ ညီကအစ္ကိုိကုိသတိရလို႔လာ တဲသူေလ
တစ္လေက်ာ္ပစ္ထားတဲ႔သူကို အဲေလာက္ေၿပားခြင္႔မရွိဘူးလာဟု ၿပန္ပက္ေလသည္။ေအး
ပါကြာငါက စိတ္ထားနုေတာ႔ မင္းေၿပားသမွ်လက္ခံရေတာ႔မွာေပါ့ ။ ၿပီးရင္လာအိပ္ ညဥ္႔နက္ေနၿပီ ဟုေၿပာၿပီး မီးကိုပိတ္လိုက္သည္။
ဟုတ္ခ်စ္ကိုၾကီးဟု ေၿပားၿပီး ကုတင္ေပၚသုိ႔ ဒိုင္ပင္ထိုးလာေလသည္။ထိုအၿပဳမူေ လးကိုေတြ႔
ရေတာ႔ လြန္ခဲ႔တဲ႕တစ္လေက်ာ္က ညတစ္ညကိုမွတ္မွတ္ရရသတိရမိတယ္။
ေဘာင္းဘီအၿပာနွင္႔ စြပ္ က်ယ္ေနရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္ည၀တ္အက်ီသာေၿပာင္းလဲသြ ားၿပီး
ထုိေကာင္ေလး၏ ေႏြးေထြးေသာ လတ္ဆတ္ေသာ ရနံၿပင္းေသာ စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ
အထိေတြ႔မ်ားသည္ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ လက္ေဆာင္ေကာင္းကို ဒီညအတြက္ယူေဆာင္လာေလသည္။
အိ္ပ္ယာေပၚေရာက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ၿခံဳထားတဲ႔ေဆာင္ကို၀င္ ၿခံဳၿပီး
ေအးစက္စက္လက္မ်ား ၿဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္ခါးအားဖက္လာသည္။ ခင္ဗ်ားၾကီးက်ဳပ္ကို
တစ္ပတ္လံုးလံုးရစရာမရွိ ေအာင္ နမ္းရွိဳက္သြားတဲ႔ အတြက္အဲ႔
အေၾကြးကိုဒီညၿပန္ေပးဆပ္ရမယ္ဟုေ ၿပာၿပီး ဦးေခါင္းကို ကြ်န္ေတာ္ ဘက္သို႔တိမ္းညြတ္လိုက္ေသာအခါ အၿပင္မွမိုးခ်ိန္းသံမ်ားကို အဆံုးသတ္ၿခင္းမရွိစြာ ၾကာလိုက္ရေလေတာ႔သည္။
(ပရိတ္သတ္ၾကီးကိုေတာငး္ပန္ပါတယ္ ။မေန႔ကအားလံုးတင္ေတာ႔
ေဖဘုတ္ကစာေတြမ်ားေနတဲ႔ အတြက္တင္ခြင္႔မေပးပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ အပိုင္း ၁ /၂
ဆုိၿပီးၿဖစ္သြားရတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္စာကိုုဖတ္ၿပီး တစ္ခဏတာ
စိတ္ပင္ပန္းမွဳ႔ေၿပေပါက္လွ်င္ ကြ်န္ေတာ္စာေရးသားရၾကိဳးနပ္ပါ ၿပီ။)
ေနမင္းခ
ထိုသို႔ေနထိုင္ခြင္႔ရေသာ တစ္ပတ္အခ်ိန္၏ မနက္တုိင္းတြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ သုတဇြဲ၏ မ်က္နာ အား တမ္းတမ္းတတ နမ္းရွိဳက္ခြင္႔ရရွိခဲ႔သည္။ တစ္ပတ္ေက်ာ္ အခ်ိန္တြင္ ေကာင္းဆက္ၿပန္ ေရာက္လာသၿဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္သည္ အိမ္သို႔ ထံုစံအတုိင္းၿပန္ေနၿပီး စာသင္ခိ်န္မ်ားကို လည္းညေနပိုင္းတြင္ပင္ သြားသင္ၿဖစ္ေလသည္။ထိုသို႔ ၿမတ္နိုးစြာနမ္းရွုိက္ခဲ႔ေသာ ကြ်န္ေတာ္၏ အနမ္း မ်ားသည္ သုတဇြဲအတြက္ ထိုးနက္ဖြယ္လက္နက္မ်ားၿဖစ္ခဲ
အစ္ကိုက ေငြမက္လို႔ ဒီအလုပ္ကိုလုပ္တာေလ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ဒဏ္ေတြကိုသီးခံရမွာေပါ့ လို႔ဆို လာတဲ႔စကားေတြက ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕တစ္ပတ္တာ နမ္းရွိဳက္ခဲ႔တဲ႔ အနမ္းေတြကိုသိလို႔ ကြ်န္ေတာ္ကိုေစာ္ ကားလိုက္တာလို႔ကြ်န္ေတာ္ထင္မိ
ေငြကိုလိုအပ္တယ္ဆိုတာဟုတ္ပါတယ္
အမွန္ေတာ႔အခ်စ္တစ္ခုကုိလက္ခံရရွ
ထိုေန႔သည္မွတ္မွတ္ရရ ေႏြ၇ာသီတြင္ မိုးထစ္ခ်ဳန္းေသာ ေန႔ၿဖစ္သည္။ မိုးေရစက္နွင္႔အတူ လြင္႔ပါလာတဲ႔ ေအးစက္ၿခင္းေတြေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္အက်ီဂ်ာကင္ရင္ဘတ္မွဇစ္
မိုးမ်ားမိလာသလားဆိုၿပီးေတာ႔ ေကာ္ဖိခြက္ကိုၿပန္ခ်ၿပီး သြားဖြင္႔ေပး လိုက္သည္။ အခန္းတံခါး ေဂ်ာက္ကထဲဖြင္႔ေပးလုိက္သည္နွင္
ကြ်န္ေတာ္နုတ္ခမ္းထက္မွ ဟင္ဆိုသည္ အသံတစ္ခ်ိဳ႕ထြက္သြားသည္မွ အပအၿခားအရာမ်ား ကုိပံုမွန္ၿဖစ္ေစနိုင္ခဲ႔သည္။ညီ မိုးေတြမိလာတယ္ထင္တယ္။ဒီအခ်ိန္
ကြ်န္ေတာ္မ်က္နာမည္မွ်တင္းမာမွဳ
သူအက်ိီလဲၿပီးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္မ်က္နာခ်င္းဆုိင္မွကြ်
ကိုယ္မင္းအစ္ကိုကုိေၿပားၿပီးၿပီ မင္းကိုစာသင္ေပးဘို႔အခ်ိန္မရတဲ႔ အေၾကာင္းကို သူတစ္ၿခားတစ္ ေယာက္နဲ႔သင္ဘို႔ စီစဥ္ေပးလိမ္႔မယ္။ဒီေန႔မင္းကို
ဘယ္လိုမွမသိနုိ္င္ဘူးဆိုသည္႔ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သုုတဇြဲသိေနသည္ဆိုသည္႔ အသိက က်န္ေတာ္ကို မ်က္နာအားသူေရွ႔တြင္ေနရန္ မစြမ္းသာေတာ႔ေခ်။ ထိုင္ခံုမွအသာထၿပီး ကြ်န္ေတာ္တံခါ ၿပတင္းေဘာက္မွ မိုးေရစက္မ်ားကိုအဓိပၸါယ္မဲ႔စြာ
စိတ္ဓါတ္ေပ်ာ႔ညံသူတစ္ေယာက္မဟုတ္
အိုေက ညီေလးသုတဇြဲ ညီဘယ္လိုၿဖစ္ေစခ်င္လည္း ကိုယ္အားလံုးလိုက္ေရားပါမယ္။ဒါေ
ဟဲဟဲဒီေလာက္ေပးခ်င္ေနလည္းယူရမွာ
ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ ဒီလိုဘဲ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မဟုတ္ပါဟုေၿပားလွ်င္လည္းယံုၾကည္
ၿပန္သည္ၿဖစ္ေစမၿပန္သည္ၿဖစ္ မေနေစခ်င္ဘူးဟုေပၚတင္ေၿပားထား
အခန္းထဲကိုေရာက္တယ္ဆိုရင္ သုတဇြဲက ကိုမင္းခန္႔ ကြွ်န္ေတာ္ဘယ္မွာအိပ္မရမွာလဲ ၾကမ္ေပၚမွာေတာ႔ မအိပ္နုိင္ဘူေနာ္ တစ္သက္လံုးအၿမင္႔႔မွာေနလာတဲ႔သူ
မင္းကို ဘယ္သူကအိပ္ခိုင္းမယ္လို႔ေၿပားလိ
ၿပန္ခို္င္းထားတာၿဖစ္တဲ႔ အတြက္အခ်ိန္တန္ရင္ ၿပန္မယ္ထင္၍ ေဆာင္ကိုၿခံဳၿပီးဆက္ေကြးေန လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိုးေတြက ပိုၿပီးသည္ထန္လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္ အခန္းတံခါးေတြမ်ား မိုးပက္မည္စိုးသၿဖင္႔ ခဏထၾကည္အံုးမယ္ဟုစိတ္ကူၿပီး အခန္းအၿပင္ကုိထြက္လိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ အခန္းတံခါး၀ကိုေက်ားေပးၿပီး မိုးေရေတားထဲမွာထိုင္ေနတဲ႔ သုတဇြဲကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္။ေခါင္း
သုတဇြဲ မင္းဘာလုပ္ေနတာလည္း ကုိယ္ကုိေၿပားစမ္း ဒီေလာက္ခ်မ္းေအးေနတဲ႔ မိုးရြာထဲမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရေအာင္ ။ ဟုတ္တယ္ ကြ်န္ေတာ္ရူးေနတာ ဘာအရူးလညး္သိလား အခ်စ္ရူးဗ် အခ်စ္ရူး ။ သတိရလို႔ ခ်စ္လြန္းလို႔ လိုက္လာတဲ႔ ကုိယ္ညီေလးကို ဆရာမို႔လို႔ ရက္ရက္စက္စက္မုိးေရ ထဲမွာ ၿပန္ခိုင္းရက္တယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားၾကီးမွာ အဲေလာက္ရက္စက္မာေက်ားတဲ႔ စိတ္နွလံုးသားရွိမွန္ မသိ ဘဲကြ်န္ေတာ္ခင္းဗ်ားကိုခ်စ္ခဲ
အဲေလာက္ခံစားေစသတဲ႔လား။ကြ်န္ေတာ
ထိုမွ်ေခါင္းမာၿပီး တစ္စြတ္ထုိးဆန္လိမ္႔မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ထင္မထားမိၿခင္သည္ ကြ်န္ေတာ္အ မွားပင္ၿဖစ္သည္။အားလံုးကို ေၿခာက္ေအာင္သုတ္ေပးၿပီးည၀တ္အက်ီ
ဟုတ္ခ်စ္ကိုၾကီးဟု ေၿပားၿပီး ကုတင္ေပၚသုိ႔ ဒိုင္ပင္ထိုးလာေလသည္။ထိုအၿပဳမူေ
အိ္ပ္ယာေပၚေရာက္ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ၿခံဳထားတဲ႔ေဆာင္ကို၀င္
(ပရိတ္သတ္ၾကီးကိုေတာငး္ပန္ပါတယ္
ေနမင္းခ
ဝထၱဳတိုေရးရတာ..ဝထၱဳ၇ွည္ေရးရတာထက္ပိုခက္ပါတယ္...စကားလံုး..ဇတ္အိမ္....ဇတ္ေကာင္စ႐ိုက္...အာလံုးပီျပင္ေအာင္အတိုခ်ံု႔ရတာမို႔ပါ..။က်ြန္ေတာ့္၇ဲ့ျပင္ပစာဖတ္သက္က၄တန္းကစတာမို႔ ၁၅ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္တဲ့အေတြ႕ၾကံုကိုရင္းေျပာရရင္..ေနမင္းခဟာတျခားဘက္ေလာကမွာလည္း စာေ၇းဆရာတေယာက္မ်ားျဖစ္လိမ့္မလားလို႔ထင္မိသည္ထိ..ပါဘဲ..။သူ႔ဇတ္ေကာင္ေတြဆီမွာ.အနစ္နာခံတဲ့ ႏူးညံ့တဲ့ စြန့္လြတ္ေပးဆပ္တဲ့ သိကၡာတရားကိုတန္ဘိုးထားတဲ့..စ႐ိုက္ေတြကိုေတြ႕ရတာယူတတ္မယ္ဆိုအတုယူစ၇ာပါဘဲ...အမ်ားႀကိဳက္ျဖစ္ဘို႔ဆိုရင္ေတာ.love senseေတြကို ဒီထက္ျပင္းျပင္းေလးထည့္ေပးသင့္ပါတယ္...။ၿပီးေတာ့အမွန္တရားကိုျမတ္ႏိုးၿပီး..မတရားတာကိုမုန္းတဲ့..သစၥာႀကီးမားတဲ့..ဘာမဆိုရင္ဆိုင္ရဲၿပီး.မေပ်ာ့ညံ့..မေတြေဝတဲ့..ဇတ္ေကာင္ေလးေတြဖန္တီးၿပီးလူငယ္ေတြကို..ခြန္အားျဖည့္ပါဦးလို႔ေတာင္းဆိုရင္း..........။
ReplyDeleteအင္းအကို႔ စာအေရးအသားေတြက ပိရိက်စ္လစ္တယ္ ေသသပ္တယ္ ျကိုက္တယ္ ေနာက္လည္းစာေတြ မ်ားမ်ားေရပါ
ReplyDeleteစာေတာ္ေတာ္ ဖတ္မွတ္ တယ္တူတယ္ အေရးအသားကေျပာစဟာမရွိေအာင္ကို သပ္ရပ္တယ္ ဟဲဟဲ နဲနဲ ေ၀ဖန္တာေနာ္ စိတ္ဆိုးနဲ႔ ညီကစာေရးဆရာမဟုတ္ဘ ူးေနာ္ စာဖတ္သူပါ
ReplyDeleteအရမ္းေကာင္းပါတယ္ဗ်ားခံလည္ခံစားရပါတယ္တကယ္႕အၿဖစ္အပ်က္လားသိၿခင္းလုိက္တာ
ReplyDeleteက်ႊန္ေတာ္တုိ႕gayဘဝေတြကေတာ္ေတာ္ဆုိးပါတယ္ဗ်ားကုိယ္ခ်စ္တဲ႕သူကုိေတာင္မွဖြင့္မေျပာရဲ
တာgayမျဖစ္ခ်င္ဘူးဗ်ာေနရတာအရမ္းခက္ခဲတယ္ကုိယ္ကုိgayမွန္မသိေအာင္ဖုံကြယ္ျပီေန
ေနရတာအရမ္းပင္ပန္းတယ္ဗ်ား
ေက်းဇူးပါ။ ထင္ၿမင္ခ်က္အားလံုးအတြက္လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ခုလည္းအၿပင္းေၿပ ၀င္ၾကည္႔လိုက္တာပါ။ အားေပးေနေသးတယ္ဆိုတဲ႔အတြက္လည္း ၀မ္းသာမိပါတယ္။ ေနာက္မ်ား အဆင္ေၿပရင္ ထပ္ေရးပါမယ္။ ဒီစာေတြက ပို႔ေပးထားတာၾကာပါၿပီ။ ဆိုက္ပုိင္ရွင္ အလုပ္မအားလို႔ မတင္ၿဖစ္လို႔ပါ။ :)
ReplyDeleteဒုတိယပိုင္းကိုဖတ္ခ်င္တယ္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ kglayngalngal@ gmail.com ကိုပ်ု့ေပးပါလား
ReplyDeleteဟုတ္တယ္က်ြန္ေတာ္တို့အပုန္းေတြရဲ့ဘ၀က
ReplyDeleteဆုိးတယ္ဖြင့္မေျပာရဲဘူးရင္ထဲမွာဘဲျကိတ္မွိတ္ခံစားလို့ရတယ္
အလုပ္နဲ့ဆိုေတာ့ပိုဆိုးတယ္
မပြင့္လဲမပြင့္ရဲဘူူးပါတ္၀န္းက်င္ကိုေျကာက္တယ္
သင္တန္းတဖက္အလုပ္တဖက္ဆိုေတာ့မနည္းအခ်ိန္ေတြခ်န္ထားရတယ္ဗ်ာ
မိုးေ၀ပါဗ်ာ0931693068
like
ReplyDeletelike
ReplyDeletemdyက လိုးခ်င္တဲ႔သူမ်ား
ReplyDeletephctevery24@gmail.comကို အပ္ေပးပါေနာ္
mdyက လိုးခ်င္တဲ႔သူမ်ား
ReplyDeletephctevery24@gmail.comကို အပ္ေပးပါေနာ္